Μεταπτυχιακά στην Ελλάδα

Σήμερα όποιος προτιμά να κάνει μεταπτυχιακό στην Ελλάδα απλά δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει δηλ δεν έχει άμεση ανάγκη από εργασία/χρήματα και έχει άφθονο χρόνο να διαθέσει. Φυσικά υπάρχουν και οι πλανημένοι, οι μη έχοντες κτλ αλλά αυτοί αποτελούν εξαίρεση της εξαίρεσης.
Δεν είναι δυνατόν σε μια αγορά εργασίας όπως η ελληνική όπου κανένα πτυχίο δεν είναι αρκετό να απαιτείς κινέζικα βασανιστήρια από τους φοιτητές λες και η επιτυχία τους τους εξασφαλίζει την αιώνια ευδαιμονία. Δεν είναι δυνατόν για ένα ελληνικό master να χρειάζονται minimum δύο χρόνια παπαγαλίας και γλειψίματος όταν μπορείς να επιλέξεις ένα από τα εκατοντάδες προγράμματα του εξωτερικού -στους δημοφιλείς προορισμούς- που καλύπτει τις ανάγκες σου από όλες τις πλευρές χωρίς τις παραπάνω ελληνικές μπούρδες.
Καιρός να χωνέψουν και οι σχεδιαστές των ελληνικών προγραμμάτων οτι δυστυχώς τα ελληνικά πανεπιστήμια ΔΕΝ είναι σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με τα άλλα Ευρωπαϊκά για να έχουν αυτές τις ανεξήγητες απαιτήσεις. Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που ζούμε, τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα βρίσκονται στον δικό τους παράλληλο κόσμο.
Τί φταίει λοιπόν; Εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις μπλα μπλα...
Αυτό που φταίει είναι η βαθιά πεποίθηση της πλειοψηφίας των ελλήνων πανεπιστημιακών οτι εργάζονται σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον. Το τέρας του δημοσίου βρίσκεται πάντα έτοιμο να κατασπαράξει οποιονδήποτε πάει απειλήσει την ασυδοσία τους. Τα λέμε και τα ξαναλέμε. Μονοπώλιο και άγιος ο Θεός. Όσο ποιο ''δυσκοίλια'' είναι τα προγράμματα τόσο ποιο μεγάλο είναι το περιθώριο για να πουλάμε ''διευκολύνσεις'' στους άτυχους που έπεσαν στα δίχτυα μας. Τί και αν οι περισσότεροι προτιμούν το εξωτερικό; Η Ελλάδα είναι το τσιφλίκι μας και όσο βγάζουμε κέρδος... εμείς στην τελική θα σώσουμε τον κόσμο;