Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007

St. Sebastiaan Grand Cru σε μπυραρία της Κύπρου!

Τελικά η ιεραποστολή στο εξωτερικό δεν είναι μικρή υπόθεση! Ο δόκιμος μοναχός εκθέτει τον εαυτό του σε κάθε λογής κινδύνους, από μινι-φορούσες θηλυκές υπάρξεις -ικανές να κολάσουν άγιους πατέρες, βλ. Στηλίτη- μέχρι καβγάδες με μεθυσμένες παρέες και άθεους που αντιτάσσονται με σθένος στο έργο του Κυρίου! Γι' αυτούς κυρίως τους λόγους και οδηγημένος από τα ιδεώδη και τις αξίες της μοναστικής παράδοσης τόσων αιώνων (εδώ η ελληνική οφείλει να αντλήσει στοιχεία και από την αντίστοιχη ευρωπαική, βεβαίως βεβαίως!), ο εκάστοτε δόκιμος οφείλει να είναι προσηλωμένος στο στόχο του και να αντλεί δύναμη από την επιθυμία του για ένα καλύτερο κόσμο -και η καλή μπύρα δημιουργεί έναν καλύτερο κόσμο, έστω προσωρινά, πιστέψτε με!

Εμπνευσμένος λοιπόν από το αδελφό blog Greeks for Beer (όπως έχω πλειστάκις αναφέρει) και εμποτισμένος από την πολύχρονη διδασκαλία του πατέρα Στηλίτη, έχω ως έναν από τους στόχους της δικής μου ιεραποστολής τη γνωριμία με μπύρες χριστιανικές, αγνές και αμόλυντες, μακριά από Lucifer και συναφή διαβολικά παρασκευάσματα (συγνώμη παίδες, γούστα είναι αυτά)! Έτσι, η προσπάθεια για μπυρο-προσυλητισμό των ομοίων μου συνεχίστηκε σε ένα από τα πρόσφατα ταξίδια μου στην Κύπρο με τη δοκιμή της υπέροχης St. Sebastiaan Grand Cru, η οποία έκανε σε όλη την παρέα πολλή καλή εντύπωση!

Η μπύρα ετούτη αποτελεί τη χαρά του παιδιού ή μάλλον τη χαρά του μπυρόβιου! Από τη στιγμή που ήρθε στο τραπέζι μέχρι την τελευταία σταγόνα, ο Δόκιμος βρέθηκε ακόμη πιο κοντά στη θέωση (συγχώρα Κύριε την έπαρσή μου)! Σερβίρεται σε ένα φανταστικό, μεσαιωνικού τύπου, κεραμικό μπουκαλάκι των 500 ml, με τις ευλογίες του Αγίου Σεβαστιανού που ετοιμάζεται να τη γευτεί στο εξώφυλλο! Δυστυχώς το ποτήρι του μαγαζιού δεν ήταν το κατάλληλο (φαντάζομαι πως είναι απαραίτητο ένα ποτήρι-οσμιστής, όπως αυτό της Duvel) αλλά λίγο με πείραξε τη στιγμή εκείνη! Χρώμα βαθύ χρυσαφί, με πλούσιο αφρό που διατηρείται αρκετά και θυμίζει Duvel. Μυρωδιά μελιού και αποξηραμένων φρούτων, η οποία ήταν ιδιαίτερα έντονη. Καθώς πίνει κανείς, χαζεύει το συλλεκτικό μπουκαλάκι (το οποίο δικαιούται να κρατήσει μετά το πέρας της απόλαυσης) και μακαρίζει τη χριστιανική τέχνη! Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι απαραίτητο να μιλάμε για ναούς και αγιογραφίες για τη χρήση του όρου! Όταν γευτείτε (οι παλαιότεροι και πιο έμπειροι από εμένα σίγουρα ξέρουν) τη ελαφρώς γλυκιά γεύση της με μια αμυδρή πικράδα στο τέλος, μόνο ''τέχνη!'' μπορείτε να αναφωνήσετε! Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι είχα και λίγο καιρό να πιω βελγίδα, ωστόσο νομίζω ότι άνετα θα δίναμε ένα 75-79/100 σε αυτήν εδώ. Οι πιο νηφάλιοι ας με διορθώσουν!


Τέλος, να κάνω μία ιδιαίτερη μνεία στο μέρος όπου δοκίμασα τη St. Sebastiaan. Βρίσκεται στο κέντρο της Λευκωσίας, πίσω από τη λαική γειτονιά και ονομάζεται Plato's (βλεπε φωτος). Πολύ εύκολα μπορεί κανείς να το βρει ρωτώντας και είναι μία από τις πλέον ενημερωμένες μπυραρίες του νησιού. Όποιον φέρει ο δρόμος κατακεί, ας πάει μία βόλτα!

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: