Με την υπόθεση του ΟΤΕ απολαύσαμε άλλη μία τρανταχτή νομοθετική αυθαιρεσία του ελληνικού κράτους.
Ακόμα και νόμος εκδόθηκε (3631/2008 αρθρ. 11) για να προλάβει ένα επιχειρηματία από το να αποκτήσει δικαιώματα σε μία κατά τ'άλλα ιδιωτικοποιημένη εταιρεία.
Το οτι τίποτα από αυτά δε στέκει κατά το κοινοτικό δίκαιο είναι πασιφανές.
Επειδή όμως η δική μας κρατική εξουσία δεν είναι η πρώτη που σκέφτηκε πονηρά για να περιορίσει όποιον ιδιώτη δεν εξυπηρετούσε τα δικά της πολιτικά συμφέροντα, το ΔΕΚ είχε ήδη ξεκαθαρίσει την κατάσταση από το 2003 με την απόφαση C-463/00 (Επίτροπή κατά Ισπανίας). Εκεί λοιπόν αναφέρονται τα αυτονόητα. Ότι για μεταβιβάσεις μετοχών όπου προβλέπεται προηγούμενη διοικητική έγκριση τα κριτήρια πρέπει να είναι αντικειμενικά, να μην εισάγουν διακρίσεις και κυρίως να είναι εκ των προτέρων γνωστά σε όλους τους ενδιαφερόμενους. Μια δικαστική απόφαση δηλαδή για να μάθει να τηρούμε την αρχή της ισότητας και όσον αφορά τις επιχειρήσεις. Όχι μόνο όπου γουστάρει το κράτος. Στον ισχύοντα νόμο 3631 -που ψηφίστηκε αφού ο Βγενόπουλος είχε ήδη πάρει κοντα το 20%- το κράτος δηλώνει οτι δεν τον θέλει αλλά προτιμά τη Deutsche Telekom. Μόνο αυτή άλλωστε ή οι όμοιες της τηρούν τα φωτογραφικά κριτήρια του νόμου. Ακόμα και για απόκτηση του 20% των μετοχών μιλά ο νομοθέτης. Τέτοιος πανικός για το Βγενόπουλο. Μόνο η συνταγματική αναθεώρηση λείπει. Γιατί θα ήταν απολύτως λογικό στα πλαίσια του ''ελληνικού τύπου'' κοινωνικού κράτους δικαίου, όσοι το όνομα τους αρχίζει από Βγε και λήγει σε πούλος να πάνε στον αγύριστο και να μας αφήσουν να κάνουμε οτι θέλουν οι ήδη βολεμένοι.
Η αλήθεια είναι οτι από όλα τα τα ελληνικά κόμματα μόνο δύο εξέφρασαν πραγματικές θέσεις και όχι υποκριτικές μπουρδολογίες. Το ΚΚΕ και η Φιλελεύθερη Συμμαχία. Θέλουμε Ευρωπαϊκή Ένωση και όσα δικαιώματα αυτή κατοχυρώνει; Ή ναι ή όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου