Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008

Δύο Αμερικάνες: Anchor Steam Beer & Liberty Ale

Σκεφτόμουν απόψε ότι πάει καιρός να μιλήσουμε για καμία μπύρα που να αξίζει. Και θα λέτε κι εσείς ''καλά αυτοί στο Στύλο δεν πίνουν τίποτα πια?'', και με το δίκιο σας εδώ που τα λέμε! Μην έχετε φόβο, τα πίνουμε μία χαρά (βεβαίως βεβαίως!) και ίσως τα παραπίνουμε τώρα τελευταία στην ιεραποστολή, γι' αυτό και αμελήσαμε! Οπότε για να επανορθώσουμε, θα γράψουμε 2-3 αράδες όχι για μία, αλλά για δύο μπύρες που αξίζει να δοκιμάσετε!
Μπορεί να μην πρόκειται για αγαπημένες Βελγίδες αλλά οι δύο Αμερικάνες που βλέπετε είναι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Με σειρά δοκιμής λοιπόν, έχουμε στα δεξιά της φωτογραφίας μία Anchor Steam Beer και αριστερά μία Anchor Liberty Ale. Και στα δύο μπουκάλια ξεχωρίζει το λογότυπο της άγκυρας - που προσωπικά με ξενερώνει λίγο! Το ζυθοποιείο Anchor βρίσκεται στο San Francisco και είναι από τα μικρότερα στον κόσμο, ακολουθώντας μόνο παραδοσιακές μεθόδους παρασκευής (για περισσότερα εδώ).

Η Anchor Steam Beer είναι μία παράξενη μπύρα που θυμίζει lager αλλά δεν είναι ακριβώς, με περιεκτικότητα αλκοόλ 4.8%. Οι ειδικοί την ονομάζουν California Common, και στην ουσία συνδυάζει στοιχεία lager και ale. Η συγκεκριμένη είναι χειροποίητη και η μέθοδος παρασκευής της φτάνει πίσω στο 1896. Έχει ανοιχτό χρυσό χρώμα, ο αφρός της δεν διατηρείται και πολύ, αλλά το άρωμά της σε αποζημιώνει κάπως. Αρκετή βύνη και καραμέλα, παρόμοια στοιχεία και στη γεύση, η οποία είναι σχετικά ισορροπημένη, αφήνοντας μία πικράδα στο τέλος. Το χαμηλό ποσοστό αλκοόλ και ένας ισορροπημένος και ευχάριστος χαρακτήρας την κάνουν ιδιαίτερα ευκολόπιοτη. Σαφώς ανώτερη επιλογή από πολλές ''εμπορικές'', αν την πετύχετε πουθενά μη διστάσετε! To Rate Beer της δίνει ένα 71/100 και το Beer Advocate ένα μάλλον γενναιόδωρο Β+.

Η Anchor Liberty Ale είναι μία Αμερικάνικη pale ale, με 5.9% αλκοόλ. Πρωτοπαρασκευάστηκε το 1975 και ακολουθεί την κλασική μέθοδο ξηρού λυκίσκου (''dry hopped''), με φυσική ζύμωση σε μπυρο-κάδους. Έχει τα βασικά χαρακτηριστικά μίας τυπικής ale, με φρεσκαδα και έντονη μαγιά. Χρώμα χρυσό, με αφρό που μένει μέχρι τέλους, και δυνατό άρωμα όπου κυριαρχούν τα φρούτα. Η γεύση εξαιρετική, εξίσου φρουτώδης, με εσπερειδοειδή σαν νεράτζι. Πραγματική απόλαυση που θυμίζει ''βελγικές'' στιγμές, και μία ζεστάδα που τη νιώθεις κατά την κατάποση. Δεν είναι τυχαία άλλωστε τα 90/100 που συγκεντρώνει στο Rate Beer και το Β+ από το Beer Advocate. Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο από τη Steam Beer, και φυσικά τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος

6 σχόλια:

Cybergoulion είπε...

Και ο Ποπάυ τέτοια έπινε;

Dokimos είπε...

Xaxa! Wraia parathrhsi, agkyra-tatoo!! Plaka-plaka, o Popay an epine k tetoia mpyronia me toso spanaki pou etrwge, tha eixe deirei oli tin poli!

Ανώνυμος είπε...

Προτιμώ την St. Landelin
και την Verboden Frucht.
Αλλά και αυτές δεν ακούγωνται κακές U know...

Dokimos είπε...

Theia (an k mpaineis se Belgika xwrafia) ti Forbidden Fruit den mporw na ti sygkrinw me autes tis mpyres, einai san na sygkrinw swvraka me grabates ;) K gia na min parexigithw me kapoion, ennow oti einai diaforetikou typou...
Gia St. Landelin poia apo tis dyo? An anaferesai stin kokkinoula, symfwnw...

Ανώνυμος είπε...

ναι για την κοκκινούλα λεω.
Κοίτα η αλήθεια είναι οτι επιδη έκανα τα σουλάτσα μου εκεί στα βόρεια΄, και φυσικά πιό πολύ της Ευρώπης γενικά.
Την Αμερική την εχω συνδεσει μωρε με Coca Cola και Burbon..
ΕΠίσης πρέπει να σου πω οτι αρέσκομαι και στην
Grolsch όπως και στην Άσπρη Amstel[δε μιλάω για το μυξόπλυμα την pulse]

Dokimos είπε...

Mpravo vre theia, gyrizoume stas Europas vlepw...entaxei, i Nea Hpeiros exei k orismenes mwre, p.x. oi Samuel Adams k Lost Abbey vgazoun kales.
Ti Grolsch den tin polypaw na sou pw tin alitheia...
Xairomai pantws pou sou aresei na yaxnesai, oi perissoteroi menoun sti Heineken...