Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

English breakfast κανείς;

Όσοι έχετε έρθει στο Νησί, σίγουρα έχετε δοκιμάσει κάποια βερσιόν του παγκοσμίως γνωστού αγγλικού πρωινού. Έγινε δημοφιλές κατά τη διάρκεια της Βικτωριανής εποχής (δείτε κι αυτό σχετικά με την εποχή) και πλέον το βρίσκετε σχεδόν παντού, από ξενοδοχεία μέχρι pubs. Η ''κλασική'' κομπλέ βερσιόν περιέχει αυγά, λουκάνικα, μπέικον, μανιτάρια, ντομάτα, φασόλια κονσέρβα και βρωμερό black pudding. Μοιάζει κάπως έτσι:

Πηγή φωτογραφίας

Άλλες βερσιόν του αγγλικού πρωινού μπορεί να περιέχουν εξτρα υλικά, όπως πατάτες, ψωμί για τοστ, ζαμπόνια, μαρμελάδες, μέχρι και αποξηραμένα δαμάσκηνα σε κιριλέ μέρη.

Υπάρχει όμως και η βερσιόν-τέρας, την οποία λάνσαρε ένα πρωινάδικο στο Λονδίνο πρίν λίγα χρόνια. Αποτελείται από 10 (!) αυγά, 10 φέτες μπέικον, 10 λουκάνικα, 5 κομμάτια black pudding και τα συνοδευτικά τους, και περιέχει 6.500 θερμίδες! Για να αντιληφθείτε το νούμερο, απλά σκεφτείτε ότι οι ημερήσιες ανάγκες ενός μέσου ενήλικα άνδρα είναι χοντρικά 2.500 θερμίδες... Πάρτε μία ιδέα πώς μοιάζει αυτό το τέρας χοληστερόλης


Από τη μέρα που πρωτοσερβιρίστηκε, ελάχιστοι έχουν καταφέρει να αδειάσουν το πιάτο τους ενω οι γιατροί στο Νησί συνεχίζουν να ζητούν την απόσυρσή του από το μενού καθώς είναι καταστρεπτικό για την υγεία και μπορεί να προκαλέσει μέχρι και καρδιακό επεισόδιο! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ενδιαφερόμενος πελάτης πρέπει να υπογράψει σχετικό έγγραφο ότι αναλαμβάνει την ευθύνη προτού ξεκινήσει τον ''αγώνα''! Ο Δόκιμος ακόμα δεν τρελάθηκε οπότε δεν έχει σκεφτεί καν να το προσπαθήσει.

Αυτά τα ολίγα για το μεγαλύτερο αγγλικό πρωινό στον πλανήτη - επειδή η αναζήτηση για το καλύτερο αγγλικό πρωινό (το σπιτικό του Δόκιμου δεν πιάνεται) θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό...

Προς το παρόν, θυμηθείτε σχετικά ''υγιεινά'' ποστ από το παρελθόν:

Εσείς αγαπάτε το μπέικον;
Φαγητό πέρα από τα ανθρώπινα όρια - megapost
Παραγγελιά: τί να φας στο Νησί
Το υπέρτατο τέρας χοληστερόλης

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Να πάω εκκλησία;

Μαθήματα εκκλησιασμού ΚΑΙ μουσικής διαπαιδαγώγησης, δύο σε ένα!

Πηγή photo

Ακολουθούν χαρακτηριστικά παραδείγματα εκπαιδευτικού υλικού - οι μη υποψιασμένοι καλύτερα να μην πατήσετε play



Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Συνταγές από το Στύλο: χοιρινό σουβλάκι

Τί αποτελέσματα μπορεί να έχει μία τρελή πείνα συνδυασμένη με μπόλικη νοσταλγία για το φαγητό της πατρίδας; Θαυμαστά και πεντανόστιμα!

Σε πρόσφατη συνομιλία με το Δάσκαλο, η κουβέντα πήγε κάποια στιγμή στο φαγητό και συγκεκριμένα στο σουβλάκι. Στο άκουσμα της μαγικής λέξης, δεν ήθελα και πολύ για να ξεκινήσω τα γνωστά μου ''α ρε, να'χα τώρα μία περιποιημένη μερίδα καλαμάκια (sorry σε όσους θεσσαλονικείς διαβάζουν ) και τί στον κόσμο''! Αναλύσαμε λοιπόν αρκετές πλευρές του σημαντικότατου αυτού θέματος (π.χ. το γεγονός ότι έπεσαν κάπως οι τιμές λόγω κρίσης, τη μανία για γρήγορο κέρδος που κάνει τις περισσότερες σουβλακερί να αγοράζουν κατεψυγμένο γύρο, μέτριας ποιότητας κρέας, κτλ) και στο τέλος κάναμε και 5-6 ''ευχές'' (δλδ ρίξαμε λίγο βρισίδι) μπας και αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Την επομένη λοιπόν, αυτή η κουβέντα είχε σφηνωθεί σε μία γωνιά του μυαλού μου και δεν έφευγε με τίποτα - μέχρι τη στιγμή που επήλθε θεία φώτιση με τη μορφή φλασιάς: Ρε συ, αφού δεν μπορώ να βρω το ορίτζιναλ σουβλάκι, δεν φτιάχνω το δικό μου;


Σουβλάκιον με κρέας χοίρου και πιπεριές

- χοιρινό κρέας τεμαχισμένο σε μπουκιές (συνήθως λαιμό, πείτε στο χασάπη να σας κόψει 600-800 γρ.)
- 2 πιπεριές (1 κόκκινη και 1 πράσινη)
- μία κουταλιά του γλυκού ελαιόλαδο
- αλάτι
- πιπέρι
- ρίγανη
- λεμόνι
- ξυλάκια για σουβλάκια

Η μεγάλη μαγκιά είναι να βάλετε το κρέας σε μία μαρινάδα (π.χ. με μπύρα, λάδι και λίγο ξύδι) για κανένα τετράωρο προτού ξεκινήσετε για να μαλακώσει και να γίνει πιο γευστικό. Στη δική μου περίπτωση ωστόσο, η ιδέα να φτιάξω σουβλάκι ήταν μία απόφαση της στιγμής οπότε δεν μπορούσα να περιμένω. Ανακάτεψα λοιπόν τα κομμάτια κρέατος με το λάδι, κατόπιν τα πέρασα στα ξυλάκια εναλλάξ με κομμάτια πιπεριάς, αλατοπιπέρωσα, έριξα τη ρίγανη και τα έβαλα στο φουρνί της μονής (επειδή ψησταριά με κάρβουνα δεν υπάρχει) στους 170-180º C. Τα τσέκαρα στο τέταρτο (ήταν σχεδόν έτοιμα από τη μία πλευρά) για να τα γυρίσω και από την άλλη και τα άφησα για ακόμη 5 λεπτά. Μόλις ψήθηκαν τα έβγαλα, έστιψα μπόλικο λεμόνι, τα έβαλα σ'ένα πιάτο με ρύζι (εσείς μπορείτε να φτιάξετε ότι συνοδευτικό θέλετε) και τα τσάκισα χωρίς λύπηση!

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Ιεραποστολή στη Γρανάδα (μέρος γ' και τελευταίο)

Συνεχίζουμε την ιεραποστολή μας στην Ισπανία με περισσότερες εικόνες από την πανέμορφη Αλάμπρα, συνοδεία ισπανικής κιθάρας...


Ένας εκ των κορυφαίων βιρτουόζων της κλασικής κιθάρας, ο μεγάλος Andres Segovia, παίζει το Asturias μέσα στην Αλάμπρα (και συγκεκριμένα στην αυλή των μύρτων)

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Τίμα τη μητέρα σου

Μία από τις συγκλονιστικότερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου: Liv Ullmann εναντίον Ingrid Bergman στη Φθινοπωρινή σονάτα (1978) του μεγάλου ψυχογράφου Ingmar Bergman.



Κόρη εναντίον μητέρας, σ' ένα κρεσέντο ανάμικτων καταπιεσμένων συναισθημάτων και έντασης, την οποία ο Σουηδός σκηνοθέτης χτίζει αριστοτεχνικά από την αρχή της ταινίας για να κορυφωθεί σ' αυτή τη σκηνή. Μετά από ένα καθαρτικό δεκάλεπτο (και την τρομερή ερμηνεία της Ullmann) που ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες από την επιφανειακή τελειότητά τους, τα αληθινά συναισθήματα έρχονται στην επιφάνεια.

''Μία μητέρα και μία κόρη. Τί φριχτός συνδυασμός συναισθημάτων και σύγχυσης και καταστροφής''

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Κάτω τα χέρια σας τσόγλανοι!

Σήμερα είναι παγκόσμια ημέρα διαμαρτυρίας για τα αμερικάνικα νομοσχέδια SOPA (Stop Online Piracy Act) και PIPA (Protect IP Act), τα οποία με πρόσχημα τον τερματισμό της πειρατείας έχουν σκοπό να αλλάξουν ριζικά το ιντερνέτι και τον δωρεάν χαρακτήρα του. Εαν περάσουν, οι εταιρίες θα μπορούν να κινούνται δικαστικά εναντίον ιστοσελίδων που περιέχουν υλικό που τους ανήκει (π.χ. το YouTube και η Wikipedia) και κατ' επέκταση να τις μπλοκάρουν. Κάπως έτσι, το ακανθώδες ζήτημα της λογοκρισίας και του τί εστί ελεύθερο περιεχόμενο στο ιντερνέτι ξαναβγαίνει στο προσκήνιο...


Διαβάστε περισσότερα για το τί συμβαίνει και ποιά μεγαλά sites συμμετέχουν στη σημερινή διαμαρτυρία (μαζί και ο Στύλος - έστω και νοητά - με τους εκατομμύρια φανατικούς οπαδούς του) πατώντας εδώ

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Ιεραποστολή στη Γρανάδα (β' μέρος)

Επιστρέφουμε σήμερα στην ιεραποστολή του Δόκιμου στην Ισπανία. Αυτό είναι το δεύτερο και τελευταίο μέρος του ταξιδιού μας, εαν θέλετε να θυμηθείτε το πρώτο μέρος στη Βαρκελώνη δείτε εδώ, εδώ και εδώ.

Είναι η τελευταία μας μέρα στη Γρανάδα (για τις πρώτες δύο μέρες δείτε εδώ) και το πρόγραμμα είχε, τί άλλο, το φοβερό και τρομερό φρούριο της Alhambra! Το όνομά σημαίνει ''κόκκινο φρούριο'' και προέρχεται από τον κόκκινο άργιλο με τον οποίο κατασκευάστηκε το μεγαλύτερο μέρος του φρουρίου. Η κατασκευή του και κυρίως τα αραβουργήματα που βρίσκονται στο εσωτερικό του (το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι αποκαταστάσεις των παλαιότερων έργων) αποτελούν τρανές αποδείξεις της δεξιοτεχνίας των Μαυριτανών τεχνιτών της εποχής. Γι'αυτό, έχει αναγνωριστεί από την UNESCO το 1984 ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.


Η Αλάμπρα δεν είναι απλά ένα συνηθισμένο φρούριο. Θα την περιγράφαμε ορθότερα ως μία μικρή πόλη-παλάτι, ένα μεγάλο σύμπλεγμα παλατιών, κήπων, λουτρών, αρδευτικών καναλιών και οχυρωματικών έργων, το οποίο καταλαμβάνει όλο το λόφο που δεσπόζει πάνω από την πόλη της Γρανάδας. Στη μία πλευρά του λόφου υπάρχει πεδιάδα, ενω στην άλλη ένα μικρό φαράγγι απ'όπου διέρχεται ο ποταμός Darro. Αυτή η οχυρωμένη ακρόπολη υπήρξε η έδρα του τελευταίου αραβικού βασιλείου σε Ευρωπαικό έδαφος, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να διαφεντεύουν την περιοχή.

Η θέα από τον Πύργο του Παρατηρητή, το ψηλότερο κτίσμα της Αλάμπρα. Στο βάθος της δεύτερης φωτογραφίας διακρίνεται ο καθεδρικός της Γρανάδας

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Το κρεμαστό μοναστήρι

Στους πρόποδες του όρους Hengshan στην Κίνα βρίσκεται το μοναστηριακό συγκρότημα Xuánkong Sì, το οποίο είναι χτισμένο κυριολεκτικά πάνω στο γκρεμό! Τα δώματα και οι λατρευτικοί χώροι του στηρίζονται πάνω σε ξύλινες δοκούς τοποθετημένες σε τρύπες που έχουν λαξευτεί στο βράχο. Μέσα από τις συνεχείς επιδιορθώσεις και επεκτάσεις των προηγούμενων αιώνων, το αρχικά μικρό μοναστήρι μεγάλωσε και πήρε τη μορφή που βλέπουμε σήμερα.


Πάνε πάνω από 1.500 χρόνια από τότε που ο μοναχός Liao Ran ξεκίνησε το χτίσιμο της μονής. Σήμερα, οι πάνω από 40 αίθουσες και δωμάτια χωρίζονται σε τρία τμήματα, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους. Στο κεντρικό τμήμα βρίσκεται και το μεγαλύτερο κτίσμα της μονής, το Sansheng, το οποίο βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία.


Η μονή, η οποία είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός, είναι διάσημη όχι μόνο για την ιδιαίτερη τοποθεσία της αλλά και επειδή συνδυάζει Βουδιστικά, Ταοιστικά και Κομφουκιανά στοιχεία. Μάλιστα, στο κτίριο του τρίτου τμήματος υπάρχουν αγάλματα των ιδρυτών των τριών θρησκειών (Sakyamuni, Laozi και Confucius αντίστοιχα), σε μία σπάνια επίδειξη συνύπαρξης διαφορετικών θρησκευτικών δογμάτων μέσα στον ίδιο χώρο.

Όταν με το καλό καταφέρω να μαζέψω τα μπικικίνια που χρειάζονται για να πάμε με το Δάσκαλο Στηλίτη μέχρι εκεί πάνω, να είστε βέβαιοι ότι θα πω μία προσευχή και για σας τους αμαρτωλούς! Μέχρι τότε, καλό σου κου!

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Hoppy lovin' Christmas, Γενάρη μήνα!

Ποιός είπε ότι τα Χριστούγεννα έχουν τελειώσει; Μπορεί το ημερολόγιο να δείχνει 11 Ιανουαρίου, οι μέρες των εορταστικών τραπεζωμάτων να έχουν περάσει (ανεπιστρεπτί;) και να ξε-στολίσατε το σπίτι, αλλά εμείς εδώ δεν καταλαβαίνουμε από τέτοια! Και συνεχώς ψάχνουμε καινούργιες αφορμές για να συνεχίσουμε να ζούμε σε γιορτινούς ρυθμούς. Γι' αυτό σήμερα θα σας κεράσουμε μία ειδική χριστουγεννιάτικη μπύρα που μας έκανε άριστη εντύπωση και ξεφεύγει από τα καθιερωμένα. Φυσικός αυτουργός είναι ο μουρλο-Mikkel Borg Bjergsø, ο γνωστός περιπλανώμενος ζυθοποιός της Mikkeller από τη Δανία, ο οποίος δεν σταματά να μας εκπλήσσει με τις δημιουργίες του.


Η συνήθεια πολλών ζυθοποιών να ζυμώνουν μία σκούρου χρώματος, βαριά, γλυκιά μπύρα με υψηλό ποσοστό αλκοόλ για τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, είναι μία παράδοση που δεν ασπάζεται ο Mikkel. Γνωστός για τις ρηξικέλευθες ιδέες του και τους πειραματισμούς του, ο τύπος αποφάσισε να ζυμώσει για τα φετινά Χριστούγεννα μία ξεγυρισμένη IPA (ναι, για ακόμη μία φορά παίζει με τους λυκίσκους, τί να κάνουμε)! Και εγένετο Happy lovin' Christmas!

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Ιεραποστολή στη Γρανάδα (α' μέρος)

Μετά από 3 υπέροχες μέρες στη Μπαρθελόνα, η ιεραποστολή μας συνεχίστηκε στη νότιο Ισπανία και συγκεκριμένα στη Γρανάδα, μία από τις ομορφότερες και ιστορικότερες πόλεις της χώρας. Για να φτάσουμε ως εκεί, πήραμε πτήση από το αεροδρόμιο της Βαρκελώνης για Μάλαγα (αν κλείσετε νωρίς συμφέρει πάρα πολύ, το εισιτήριο είναι πάμφθηνο (30-35 ευρω) και γλιτώνετε πάμπολλες ώρες και κούραση σε σχέση με το ταξίδι με τρένο). Στην παραθαλάσσια πόλη της Μάλαγας είχαμε περίπου 2 ώρες κενό προτού πάρουμε το λεωφορείο για Γρανάδα, οπότε πήγαμε για φαγητό και μία (πολύ) βιαστική βόλτα στο ιστορικό κέντρο.

Στάση για φόρτιση μπαταριών, δλδ φρέσκο ψάρι για το οποίο φημίζεται η Μάλαγα. Από αριστερά: μπακαλιάρος, καλαμαράκι, πατάτες σπιτικές με σως (μη ρωτάτε τί) και παναρισμένο adobo (είδος μικρού ψαριού), συνοδεία σανγκρίας

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Ιεραποστολή στη Βαρκελώνη (γ' μέρος)

Περιδιαβαίνοντας στη Μπαρθελόνα, μέρος τρίτο. Η τελευταία μας μέρα σ' αυτή την υπέροχη πόλη, σ' ένα ταξίδι που δεν θέλαμε να τελειώσει! Βάλτε την υπέροχη αναγεννησιακή μελωδία του Jordi Savall να συνοδεύει την περιπλάνησή μας και απολαύστε!



Ξυπνάμε πολύ νωρίς το πρωί για να πάμε να στηθούμε εγκαίρως στην ουρά για τα εκδοτήρια της Sagrada Familia (Basílica y Templo Expiatorio de la Sagrada Familia), ώστε κατόπιν να υπάρχει άφθονος χρόνος για όλα όσα θέλουμε να δούμε στην πόλη. Η βασιλική της Αγίας Οικογένειας είναι το πιο δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο σε ολόκληρη τη Μπαρθελόνα - και όχι άδικα!


Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Φώτα χωρίς Παπαδιαμάντη;

Μέρα που 'ναι, κάνουμε μία μικρή παύση από το ισπανικό ρεπορτάζ για να μοιραστούμε μαζί σας ένα σχετικό παπαδιαμάντειο διήγημα που ο μικρός Δόκιμος αγαπούσε ιδιαίτερα.


Είναι βασισμένο στη λαική δοξασία των καλικάντζαρων (άλλως παγανά, σκαλαπούνταροι, καρκατζόλια, βουρβούλακες, παρωρίτες, κ.α.) που τριγυρνούν τις νύχτες από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα, μαγαρίζοντας τα σπίτια και παρενοχλώντας τους ανθρώπους. Ακόμα θυμάμαι τη γιαγιά να με φοβερίζει πως αν δεν καθίσω φρόνιμος θα με πάρουν τα στοιχειά! Τελικά, ο μόνος τρόπος για να ησυχάσω ήταν ένα πιάτο τηγανίτες...


Της Κοκκώνας το σπίτι (1893)

Δεν ήτον δρόμος πλέον περαστικός εις όλον το χωρίον. Αδύνατον να μην επερνούσε κανείς απ' εκεί όστις θα ανέβαινεν εις την επάνω ενορίαν ή όστις θα κατέβαινεν εις την κάτω. Λιθόστρωτον ανηφορικόν, από κάτω απ' της Σταματρίζαινας το σπίτι έως επάνω εις τον ναόν της Παναγίας της Σαλονικιάς. Χίλια βήματα, κάθε βήμα και άσθμα. Εφούσκωνεν, εκοντανάσαινε κανείς διά ν' αναβεί, εγλιστρούσε διά να καταβεί. 

Αμα επάτει τις εις το λιθόστρωτον, αφού άφηνεν οπίσω του το μαγαζί του Καψοσπύρου, το σπίτι του Καφτάνη και το παλιόσπιτον του γερο-Παγούρη με την τοιχογυρισμένην αυλήν, ευρίσκετο απέναντι εις το σπίτι του Χατζή Παντελή, με τον αυλόγυρον σύρριζα εις τον βράχον. Κάτω έχασκε μέγας κρημνός, μονότονος, προκαλών σκοτοδίνην, σημειούμενος από ολίγους έρποντας θάμνους εδώ κι εκεί, οι οποίοι θα εφαίνοντο εις το σκότος της νυκτός εκείνης ως να ήσαν κακοποιοί ψηλαφώντες και αναρριχώμενοι ή και σκαλικάντζαροι ελλοχεύοντες και καραδοκούντες ως να έλθει η ώρα να εισβάλουν εις τας οικίας διά των καπνοδόχων. Το κύμα υποκώφως εφλοίσβιζεν εις τα κράσπεδα του κρημνού, και ακούραστος βορράς φυσών από προχθές, μαλακώσας την εσπέραν ταύτην, εξήπλωνε τες αποθαλασσιές του έως τον μεσημβρινόν τούτον μικρόν λιμένα, ο παγκρατής χιονόμαλλος βασιλεύς του χειμώνος. 

Από το άλλο μέρος του δρόμου, αριστερά εις τον ανερχόμενον, δίπλα εις το σπίτι τού γερο-Παγούρη, και αντικρύζουσα με το του Χατζή Παντελή, υψούτο ατελείωτος οικοδομή, με τέσσαρας τοίχους ορθούς μέχρι του πατώματος, με τας ξυλώσεις χασκούσας έως της οροφής, με την στέγην καταρρέουσαν, με φαιούς και φθειρομένους τους τοίχους, την οποίαν η εγκατάλειψις, ο άνεμος και η βροχή είχον καταστήσει ερείπιον και χάλασμα. Τα παιδία, όσα κατήρχοντο την μεσημβρίαν από το έν σχολείον και όσα ανήρχοντο την εσπέραν από το άλλο, διά να αφήσωσι τα βιβλία εις την οικίαν, κλέψωσι τεμάχιον άρτου από το ερμάριον και τρέξωσιν ακράτητα διά να παίξωσιν εις τον αιγιαλόν, της έρριπτον αφθόνους πέτρας, διά να την εκδικηθώσι την ημέραν δι' όσον τρόμον τούς επροξένει την νύκτα, όταν ετύχαινε να περάσωσιν. Οι παπάδες, όταν επέστρεφαν την παραμονήν των Φώτων εν σώματι από την οικία του δημάρχου, με τους σταυρούς και τας φωτιστήρας των, αγιάζοντες οικίας, δρόμους και μαγαζιά, και διώκοντες τους σκαλικαντζάρους, ελησμόνουν να ρίψωσι μικράν σταγόνα αγιασμού και εις την άτυχην εγκαταλελειμμένην οικίαν, την οποίαν δεν είχε χαρεί ο οικοκύρης όστις την έκτισε, και ήτις δεν είχεν αξιωθεί ν' απολαύσει την οικοκυράν της. Τοιαύτη οικία επόμενον ήτο να γίνει κατοικητήριον των φαντασμάτων, άσυλον ίσως των βρυκολάκων, και ίσως ορμητήριον και τόπος συγκεντρώσεως των τυράννων της ώρας ταύτης, των σκαλικαντζάρων. 

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Ιεραποστολή στη Βαρκελώνη (β' μέρος)

Ιεραποστολής συνέχεια στη Βαρκελώνη και ο σκοπός παραμένει ίδιος: να καταφέρω να δω μέσα σε 3 μέρες όλα όσα άλλοι βλέπουν σε 1 εβδομάδα...



Ξυπνάμε νωρίς τη δεύτερη μέρα στο σπίτι της καλής φίλης που μας φιλοξενούσε και απολαμβάνουμε ισπανικό πρωινό (ισπανικά αυγά, ισπανικό ψωμί, ισπανικά τυριά κ ισπανικές μαρμελάδες) συνοδεία χυμού από ισπανικά πορτοκάλια. Μετρό και βουρ για την Arc de Triomf και το διπλανό πάρκο. Ο καιρός ηλιόλουστος αλλά το κρύο του Δεκέμβρη αισθητό.

Η Αψίδα του Θριάμβου, χτισμένη με κοκκινοτουβλάκι, η οποία εγκαινιάστηκε το 19ο αιώνα για τη Διεθνή Έκθεση της Μπαρθελόνα

Το κεντρικό συντριβάνι του πάρκου Poblenou. Κόσμος που απολάμβανε τον ήλιο, δαιμονισμένα μικρά να τρέχουν παντού και πολλοί τουρίστες

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

Ιεραποστολή στη Βαρκελώνη (α' μέρος)

Αρκετή καθυστέρηση στο αεροδρόμιο αλλά καθόλου δεν με ένοιαζε. Ο ενθουσιασμός μου υπέρμετρος! Δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να πατήσω τα Ισπανικά χώματα και να ξεκινήσω μία ακόμη ιεραποστολή. Πρώτο ταξίδι στην Ιβιρική χερσόνησο και τα σχέδια είχαν καταστρωθεί στην εντέλεια: 3 μέρες στη Βαρκελώνη, κατόπιν εσωτερική πάμφθηνη πτήση μέχρι τη Μάλαγα και απο'κει λεωφορείο μέχρι τη Γρανάδα, όπου θα περνούσα άλλες 3 μέρες (δείτε τα βελάκια στο χάρτη).


Συνολικά δηλαδή μία βδομαδούλα στην Εσπερία, το βασίλειο της sangria και του jamon, τη γη των Βησιγότθων και πατρίδα μίας πολυδιάστατης κουλτούρας που παντρεύει όχι μόνο γεύσεις και μουσικές μα και πολιτισμούς. Για παίξε Paco!