Είναι οι δρόμοι ασφαλείς;

Επειδή η στήλη έχει ΚΑΙ κοινωνικές ευαισθησίες και επειδή ο Διδάσκαλος Στηλίτης αρέσκεται σε τέτοια θεματολογία, το σημερινό πόστ θα ρίξει μία ματιά σε μία πληγή που όλοι πάνω-κάτω γνωρίζουμε, τις συμμορίες ανηλίκων. Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι δεν θα ασχολήθω με το συμβάν του Άλεξ ή κάτι παρόμοιο αλλά απλά θα καταθέσω προσωπικό συμβάν. Τις προάλλες που είχα βγεί για μία απογευματινή βόλτα σε ένα κεντρικό δρόμο, παρατήρησα μία ομάδα 5-6 νεαρών (15-17 χρονών) στο απέναντι πεζοδρόμιο να πετάει ένα (άδειο) μπουκάλι μπύρας πάνω σε ένα αμάξι, τη στιγμή που βρισκόταν σταματημένο στα φανάρια. Το μπουκάλι έσπασε πάνω στην πόρτα του συνοδηγού και αμέσως η κομπανία έβαλε τα γέλια και άρχισε τα νταηλίκια. Ο οδηγός, με τη γυναίκα και τα παιδιά του μέσα στο αμάξι, ήταν από τους τύπους που δεν κάνουν φασαρία. Έκατσε λοιπόν και κοίταγε μέχρι να ανάψει πράσινο, προσπαθώντας παράλληλα να καθησυχάσει την έντρομη οικογένειά του. Κατόπιν απομακρύνθηκε, με μένα να φεύγω γεμάτος απορίες επίσης: τί θα γίνει με τα αλητάκια που κυκλοφορούν κατά αγέλες και τρομοκρατούν για το χαβαλέ τους τον οποιοδήποτε? Εαν ο τύπος κατέβαινε απ΄το αμάξι να τα πλακώσει, θα τα κατάφερνε? Και δεν μιλάω μόνο για την αναλογία 5 εναντίον ενός αλλά και για το ενδεχόμενο να έβγαιναν μαχαίρια ή κάποιο άλλο όπλο από τα μπουφάν. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά δυστυχώς είναι μία πιθανότητα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Θα μου πείτε, μέσα σε κεντρικό δρόμο να γίνει τέτοια επίθεση? Και θα σας απαντήσω, τα πρόσφατα συμβάντα στη Θησέως τα ξεχάσατε? Ή μήπως ότι δεν μαθαίνουμε στις ειδήσεις σημαίνει ότι δεν συμβαίνει? Για να επανέλθουμε λοιπόν, το να κατέβει ο τύπος είναι ρίσκο, ακόμη και αν είναι σαν το Λεωνίδα από την ταινία '300'. Έτσι μένει μία σκέψη, να πάμε στην πηγή του ζητήματος. Γιατί τα αλητάκια πουλάνε μαγκιά στους δρόμους και γιατί άρχισαν κιόλας να προκαλούν από μόνα τους? Και το κυριότερο, τί μπορούμε να κάνουμε εμείς απέναντι σε αυτό το φαινόμενο? Δάσκαλε, δώσε λίγη από τη σοφία σου!

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος.

Φέτος ξεχαστήκαμε με ποδόσφαιρο

Πέρασε και η 25η φέτος χωρίς τους παραδοσιακούς λαϊκισμούς(είναι τόσα χρόνια τώρα) στα ΜΜΕ και τα μαλλιοτραβήγματα στις παρελάσεις. Τράβηξε την προσοχή η ήττα στο ποδόσφαιρο και πήρε τη θέση τους στα πρωτοσέλιδα. Εύκολα μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα οτι στις συνειδήσεις αυτών που κατατάσσουν τις ειδήσεις, ένα αποτέλεσμα στο ποδόσφαιρο έχει το ίδιο και μεγαλύτερο βάρος από όλα όσα μας παρουσιάζουν κάθε μέρα ως σημαντικά, αφού μπορεί άνετα να πάρει τη θέση τους ή και να τα υπερκεράσει.
Ο αγώνας Ελλάδα-Τουρκία ΔΕΝ είχε ξεχωριστή σημασία. Τουλάχιστον χθές. Εκτός του οτι μιλάμε για μπάλα, ας σκεφτούμε οτι δεν είμαστε σε τίποτα πρόθυρα πολέμου με τους Τούρκους συν και το οτι Ελληνικές ομάδες συναντώνται με Τουρκικές συχνά πυκνά κάθε χρόνο.
Το μέγκα αγόρασε τον αγώνα ακριβά και λόγω τις σχετικής αδιαφορίας του κόσμου το προμόταρε κατάλληλα. Το πόσο όμως ασχολήθηκαν τα ΜΜΕ μετά τη λήξη είναι για γέλια. Ούτε σκάνδαλα, ούτε ξύλο και φασαρίες, ούτε σεξ. Μόνο ποδόσφαιρο. Τα υπόλοιπα περάσανε στη δεύτερη θέση για την Κυριακή 25-3.
Είναι τραγικό να αντιλαμβάνεσαι οτι, αν όχι το σύνολο, η μεγάλη πλειοψηφία των εφημεριδοκαναλιών βρίσκει ως πιο αποδοτικές, ειδήσεις επιπέδου ποδοσφαίρου.
Πίσω βέβαια από το ποδόσφαιρο κρύβονται τα γνωστά συστατικά κάθε ειδησεογράφου στην χώρα μας. Ιδεολογικά άκρα, βία και γενικά και κάθε είδους ένστικτα. Αφιλτράριστα και ωμά και άσε τον κοσμάκι που παρακολουθεί να βγάλει την άκρη. Εμείς τις διαφημίσεις μας της τσιμπίσαμε. Πάντως είναι περίεργο πως ένα κίνημα σαν τον πατριωτισμό που παρατηρείται σε πρώιμα στάδια εθνογενέσεων καθώς και σε κράτη με απολυταρχικά καθεστώτα σνεχίζει να συγκινεί τόσο πλατιές μάζες στη χώρα αν και δεν τον υιοθετούν.
Ισως η ευαίσθητη θέση της χώρας, πολλά ίσως που δεν έχουν επιτρέψει την υποχώρηση της εθνοκεντρικής προπαγάνδας στην Ελλάδα, που αποτελεί φιλελεύθερη δημοκρατία τα τελευταία τουλάχιστον τριάντα χρόνια.

WHITESNAKE - Still of the night

Σε συνέχεια του άρθρου της Πέμπτης του Δόκιμου.
Kαταπληκτικό βίντεο.

The White Snake is back!

Επιστροφή στις ρίζες σήμερα! Ας ρίξουμε μία γρήγορη ματιά σε κάτι κλασσικό ενός δυναμικού συγκροτήματος που τάραξε τα μουσικά νερά του ροκ και είναι ιδιαίτερα αγαπητό και στην Ελλάδα. Μιλάμε για τους Whitesnake και το ομώνυμο άλμπουμ τους.
Βρισκόμαστε στο 1987 και οι Whitesnake έχουν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους τρία χρόνια νωρίτερα, με τίτλο ''Slide it in''. Οι κριτικοί όχι μόνο ΄θάβουν΄το δίσκο αλλά μάλιστα υποστηρίζουν πως το συγκρότημα σύντομα θα διαλυθεί. Έλα όμως που ο David Coverdale (ναι, ο γνωστός που έφυγε από τους Deep Purple και μετά έφτιαξε τους Whitesnake) και η παρέα του δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη! Ανασυγκρότηση, στούντιο και ένα αποτέλεσμα που έκλεισε στόματα! Σαν να ξεκινούσαν από την αρχή, βγάζουν το ''Whitesnake'', λες και ήθελαν να παρουσιαστούν εκ νέου στο μουσικό στερέωμα.

Ο δίσκος είναι γεμάτος ρυθμό, μελωδία και δύναμη. Ένας από τους κορυφαίους τραγουδιστές της γενιάς του (Coverdale) και ένας ταλαντούχος κιθαρίστας (Sykes) ενώνουν τις δυνάμεις τους και δημιουργούν ένα δίσκο που για πολλούς είναι ο καλύτερός του συγκροτήματος. 9 κομμάτια, ανάμεσα στα οποία βρίσκουμε μεν την πασίγνωστη καψουρο-μπαλάντα ΄Is this love΄ αλλά και τους δυναμίτες ΄Give me all your love΄,΄Still of the night΄και΄Here I go again΄. Αξιοπρόσεκτα επίσης τα΄Crying in the rain΄και ΄Children of the night΄, που δένουν άνετα με όλο το αποτέλεσμα.

Το άλμπουμ αυτό ήταν πραγματικά το μεγάλο μπάμ των Whitesnake, εκτοξεύοντάς τους σε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα των ΄80s και γεμίζοντας τις τσέπες τους, με τον ίδιο τρόπο που αυτοί γέμιζαν τα στάδια και τις αρένες. Ο δίσκος έχει κατηγορηθεί για την ύπαρξη pop στοιχείων και κυρίως ως εσκεμμένη προσπάθεια ΄αρπαχτής΄. Αν με ρωτήσετε, θα σας πω "ε, και;" Η ροκ πάνω από όλα είναι πάντρεμα στοιχείων, αλλοίμονο εαν μείνουμε σε στεγανά! Έτσι ξεκίνησε και έτσι πρέπει να εξελίσσεται. Όσον αφορά την υπόθεση αρπαχτή, μακάρι να ήταν όλες έτσι! Επαγγελματισμός είναι η λέξη, για ένα από τα καλύτερα άλμπουμ, που ακόμα και σήμερα ακούγεται το ίδιο φρέσκο! Ο Ασπροφίδης (όπως λέει ένας καλός μου φίλος) στα καλύτερά του!

Eν-δυο

Με την είδηση ότι οι σκοπιές με την ξεφτίλα μορφή που έχουν τώρα θα καταργηθούν και τη θέση τους θα πάρουν περιπολίες δύο-δύο ατόμων, βγήκαν στα ΜΜΕ για να κράξουν την κατάντια του Έθνους οι ‘’απόστρατοι’’ τουρκοφάγοι.
Όλοι αυτοί λίγο – πολύ βλέπουν παντού τη μαλθακότητα των νέων. Αν ήταν στο χέρι τους θα τρέχαμε γυμνοί στον Ταΰγετο και θα κολυμπούσαμε στα κρύα ποτάμια το χειμώνα, η στράτευση θα γινόταν στα δεκατρία και θα μέναμε εσώκλειστοι στα στρατόπεδα μέχρι τα είκοσι πέντε όπου επιτρέπονταν οι άδειες κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο.
Το κακό είναι βέβαια ότι αυτές οι απόψεις που ίσως αντιπροσωπεύουν μια απειροελάχιστη μειοψηφία, μετά από τόση διαφήμιση (τζερτζελοδελτία ειδήσεων), όλο και κάποιον αδαή συγκινούν.

Anathema - Panic

Θα μας έρθουν στο ROCKWAVE την ίδια μέρα με τους Dream Theatre και τους Sabbath(ή όπως αλλιώς τους λένε τώρα) νομίζω. Παρεπιπτόντως άκουσα για εισιτήριο 99ευρουδάκια και για τις δύο μέρες, καλό μου φαίνεται.
Πάρτε και το σιντάκι αν σας άρεσε το τραγούδι
h**p://rapidshare.com/files/5655407/A_Fine_Day_To_Exit.rar

Ελληνική Παιδεία

Αφού διαβάσουμε όλοι αυτό,
πάμε, όλοι μαζί, με το τρία

1

2

3 μπεεεεεεεεεεεεεεε

Άκουσον μεν...

Διάλογος σημαίνει να ακούς την άποψη του άλλου. Τι γίνεται όμως όταν η ‘’άλλη’’ άποψη είναι παράλογη έως γελοία και ο υποστηρικτής της επιμένει… Αν δεν είναι συγγενής ή κολλητός θα μπούμε στον πειρασμό… Επειδή λοιπόν για να καταλήξω στην παραπάνω σοφή σκέψη ακολούθησα την πανάρχαια διανοητική μέθοδο του κρίνειν εξ ιδίων, ορίστε και η παραβολή:
Προχθές πήγα για μια μικροεπεμβασούλα σε κοντινή κλινική μου (ναι δίπλα στο στύλο) ‘’Γνωστός’’ μου ο γιατρός –για καλύτερη οικονομική και Θεού θέλοντος ιατρική αντιμετώπιση- διαβασμένος για το τι θα ακολουθήσει εγώ, περίμενα μια διαδικασία μισής ώρας και το μεσημεράκι θα άραζα στο στύλο μου. Αμ δε…
Μπουκάρω στο χειρουργείο έτοιμος μια και η επέμβαση θα γινόταν με τοπική αναισθησία ξαπλώνω σχετικά κοψοχολιασμένος και αναμένω. Σε λίγο μπαίνει και ο δόκτορας (καμία σχέση) με αναισθησιολόγο και λοιπούς. Μετά τους πρώτους ιατρικού περιεχομένου διαλόγους, είπε ο ‘’δόκτορας’’ να πιάσει και τα κοινωνικοπολιτικά θέματα για να με κάνει να ξεχαστώ… Εκεί λοιπόν πέφτει η ερώτηση παγίδα. ‘’Είσαι υπέρ ή κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων?’’ , εγώ όντας διαβασμένος (θα δείτε…) ρίχνω ένα ‘’φυσικά’’. Τι τάθελα. Αρχίζει εκεί λοιπόν ένας κακαουνάκειος μονόλογος πρωτότυπων επιχειρημάτων της μορφής ‘’θα σου αρέσει να σου πάρουν τη δουλειά τύποι που θα αγοράζουν πτυχία ενώ εσύ έφαγες τα νιάτα σου στα έδρανα’’. Λόγια γνωστά και χιλιοειπωμένα από συνήθεις ύποπτους.
Έλα όμως που ο ‘’δόκτορας’’ μόνο συνήθης ύποπτος δεν ήταν… Με πτυχίο ιατρικής από Ν. Ιταλία μετά από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες για πρόσβαση στον ντόπιο τριτοβάθμιο ‘’παράδεισο’’, δεν πίστευα στα αυτιά μου με αυτά που άκουγα. Την ίδια ώρα ένας άλλος τύπος προσπαθούσε να βρει φλέβα ο δικός μου ψαχούλευε νυστέρια και εγώ μισοζαλισμένος προτίμησα να κάνω τον αποστομωμένο.
Τι να του πεις λοιπόν στα ατράνταχτα επιχειρήματα που πέταξε για να με ρίξει αναίσθητο με φυσικό τρόπο. Ρε ‘’δόκτορα’’ αυτό το ρημαδοσύστημα του ‘’πληρώνω και παίρνω ότι εκπαίδευση θέλω’’ δεν εκμεταλλεύτηκες και συ? Τους ρώτησες τους χιλιάδες καλύτερους από εσένα απόφοιτους ελληνικών πανεπιστημίων πώς αισθάνονται που εσύ χωρίς πανελλήνιες, πήρες ένα ισότιμο με το δικό τους πτυχίο λίγο χιλιόμετρα δυτικά? Ή μήπως προβληματίζεσαι γιατί θα αποκτήσουν και λιγότερο ευκατάστατοι από εσένα τη δυνατότητα για ένα παρόμοιο πτυχίο… Οι πράξεις σου ‘’δόκτορα’’ σκιάζουν τους λόγους σου…
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι τίποτα από τα δύο. Πιθανότατα νομίζεις ότι ξεπληρώνεις το κόμμα που σε έβαλε στο ΕΣΥ (γιατί είσαι και εκεί) κάνοντας την προπαγάνδα σου.
Όσο και αν διαφωνώ συνήθως δεν παίρνω βαρέως τέτοιες αντιδράσεις γιατί τις ακούω συχνά. Λίγο η καθυστέρηση, λίγο το περιβάλλον, με τσίτωσε λίγο πριν το σφάξιμο.
Και για να επανέλθω στην εισαγωγή, συμπληρώνω: αν ο άλλος κρατά νυστέρια κτλ καλύτερα να μείνεις μακριά από τον πειρασμό…

Γρήγοροι ρυθμοί μπλα μπλα μπλα

Συνέχεια σε όποια κοινωνική ανάλυση και να κοιτάξεις όλοι βάζουν στο στόχο τους γρήγορους ρυθμούς. Το ‘’γρήγορα’’ δεν αρέσει καθόλου.
Σύμφωνοι. Το ‘’χαλαρά’’ είναι όμορφο και ξεκούραστο. Το γρήγορα όμως έχει και αυτό την ομορφιά του. Τώρα που το ξανασκέφτομαι το ‘’γρήγορα’’ είναι ωραίο όταν δεν υπάρχει κάποιος από πίσω με μαστίγιο. Δε λένε άλλωστε ότι όταν το χόμπι γίνεται δουλειά χάνει τη γοητεία του; Ε κάτι τέτοιο συμβαίνει και εδώ.
Είναι ωραία να τρως γρήγορα, να γκαζώνεις με το αυτοκίνητο, να σκίζεις τα δώρα σου και να μην περιμένεις να τα ξετυλίξεις.
Ας μην ξεχνάμε και το αθάνατο ελληνικό ρητό ‘’το γοργόν και χάριν έχει’’ όπως και το ‘’βουρ στον πατσά!’’(που περισσότερο όμως έχει την έννοια της ορμής).
Όμως γρήγορα=>ορμή=>νέοι και έτσι αρχίζουν οι παρεξηγήσεις.
Για να μην παρεξηγηθώ, υπάρχουν στιγμές που το ‘’αργά’’ προσφέρει μεγαλύτερη απόλαυση από το γρήγορα γι'αυτό και το προτιμούμε. Πρόσφατα λοιπόν άκουσα από μία… πριν καν γίνει ο,τιδήποτε να μου λέει ‘’α, νέος είσαι (Σ.τ.Σ. έχω σπάσει το χωροχρονικό συνεχές, φαίνομαι νέος αλλά στην πραγματικότητα είμαι σοφός γέροντας στυλίτης) οπότε θα κάνεις σεξ σαν κουνέλι μπαπ-μπαπ-μπαπ’’ :p. Η όλη κουβέντα γινόταν στα πλαίσια χαβαλέ οπότε πέταξα μια εξυπνάδα, χαμογέλασα και συνέχισα επί το έργον μου. (Αυτή την παρομοίωση με τα κουνέλια πρώτη φορά την άκουσα, αλήθεια είναι τόσο βολικές οι κουνέλες?)
Εντάξει η συνδιαλεγόμενη μου μπορεί να έχει τεράστιο παρελθόν στο συγκεκριμένο θέμα και κάτι πρέπει να ξέρει αλλά … νομίζει δηλαδή ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία το θέλουν και αργούν…;
To συμπέρασμα είναι ότι το παρεξηγημένο ‘’γρήγορα’’ εκτός από χάριν είναι και απολαυστικό όπως και το αργά σε κάποιες περιπτώσεις ;)
Κάτω τα χέρια από το ‘’γρήγορα’’!

Σ.τ.Σ.= Σημείωμα του Στυλίτη

Παρουσίαση: Affligem Dubbel

Το παρόν πόστ είναι εμπνευσμένο από μία σελίδα που επισκέπτομαι αρκετά συχνά, τους Greeks for beer. Έχοντας πάρει την απόφαση να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό και αφού κατάφερα να προμηθευτώ τη δεξιά εικονιζόμενη 'κυρία', θα ακολουθήσω την παρότρυνση του Brewtus Tripelius και του Greektrappist και θα προσπαθήσω να κάνω μία παρουσίαση της Affligem Dubbel.

Η μπύρα αυτή είναι βελγική και ανήκει στις λεγόμενες 'μπύρες τύπου αββαείου'. Έχει δηλαδή χαρακτηριστικά τραπιστικά, αν και δεν προέρχεται από ένα από τα 6 μοναστήρια που διατηρούν την αυθεντία στην παρασκευή μπύρας. Το αββαείο Affligem παρασκευάζει μπύρα από το 1074, ακολουθώντας την ίδια μέθοδο. H συγκεκριμένη Dubbel είναι μία abbey ale (δηλ. υψηλής ζύμωσης), με σκούρο κοκκινο-καφετί χρώμα και περιεκτικότητα αλκοόλ 6.8%. Το άρωμά της ήταν πολύ όμορφο, με έντονα χαρακτηριστικά φρούτου και μία ανεπαίσθητη μυρωδιά από γλυκό. Η γεύση γεμάτη, φρουτώδης και ελάχιστα πικάντικη. Κάπως γλυκιά στην αρχή, αφήνει μία ευχάριστη μικρή πικράδα στο τέλος. Συνόδευσε το δείπνο μου (τηγανιτό κρέας) και πιστεύω πως ταίριαξε πολύ, δίνοντας μία διαφορετική νότα στο φαγητό. Βαθμολογώντας τη, αν και δεν είμαι ειδικός, θα έδινα ένα 7/10.
Όσον αφορά το μπουκάλι των 330 ml τώρα, έχει το κλασσικό σχήμα και είναι χρώματος καφετί. Σχετικά με την εικέτα του μπουκαλιού, επειδή προσωπικά μου αρέσουν πολύ κάτι τέτοια, είναι λιτή και στο σωστό πνεύμα. Κάτω από το όνομα Affligem στέκει ένας θυρεός κόκκινου χρώματος, με ένα όρθιο ξίφος μπροστά από δύο κλειδιά που εφάπτονται χιαστί. Ακριβώς από κάτω βρίσκεται ο τύπος της μπύρας (Dubbel) και λίγο χαμηλότερα στα πλάγια το είδος της (Brune).

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος.

Razorlight - America

Όντως θυμίζουν Strokes αλλά βρίσκω περιέργως ευφυή τη μουσική τους και τους στίχους. Σόρρυ που ξεφεύγω από σκληρούς ήχους, δε θα ξαναγίνει.
Και για όποιον του άρεσε ας πάρει και ένα δωράκι
h**p://rapidshare.com/files/17612130/Razorlight-Razorlight-2006-uF.rar

Ένστικτο

Αλήθεια κάπως υπερτιμημένη δεν είναι αυτή ιστορία με το ένστικτο;
Γυναικείο ένστικτο, έκτη αίσθηση, τελικά έχουμε την εντύπωση ότι εμείς οι άνθρωποι κυριαρχούμε εξαιτίας αυτής της σύνδεσης μας με το υπερφυσικό.
Πολύ συχνά διαβάζω και ακούω σε διάφορες συζητήσεις τη θεωρία ότι διαφέρουμε από τα ζώα επειδή εμείς αναζητάμε κάτι το μεταφυσικό για να πιστέψουμε, έναν θεό. Σε αυτή την περίπτωση, οι χαρδαβελικοί που είναι σίγουροι για την προέλευση μας από τους εξωγήινους, θα πρέπει να βρίσκονται στην κορυφή της νοητικής πυραμίδας…
Μας αρέσει βέβαια να θυμόμαστε και τα σκυλάκια ή τις γατούλες μας, που ‘’κατάλαβαν’’ το σεισμό πχ και άρχισαν γαυγίζουν/νιαουρίζουν πέντε λεπτά πριν. Έχουν τελικά και αυτά έκτη αίσθηση έ;
Η διαφορά μας στο επίπεδο της νόησης είναι πολύ πιο ριζική και απλή. Η ίδια η αντίληψη της ύπαρξης είναι η πηγή κάθε φιλοσοφική μας αναζήτησης όπως την όρισε κυρίως η τριανδρία Σωκράτη-Πλάτωνα-Αριστοτέλη.
Μόνο και μόνο η ικανότητα μας να αναλύουμε τη ζωή μας, να σκεφτόμαστε δηλαδή το παρελθόν και να σχεδιάζουμε με κάθε τρόπο το μέλλον μας κατατάσσει στους διανοητικούς άρχοντες του ηλιακού μας συστήματος.
Ο Χέγκελ προτάσσει την ικανότητα ελέγχου του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης ως τρανό παράδειγμα του επιπέδου της ανθρώπινης σκέψης. Εξαιρετικά άνισοι πόλεμοι, απεργίες πείνας, αυτοκτονίες, όλα αυτά γιατί η ίδια η ανθρώπικη ζωή κοστολογείται λιγότερο, από τους ιδιοκτήτες της, από ένα άλλο υψηλότερο ιδανικό. Ο άνρωπος έτσι αποκτά με τη θέληση του εξουσία ζωής και θανάτου πάω στην ίδια του την ύπαρξη.
Δεν είναι το ένστικτο ή ο,τιδήποτε μεταφυσικό το πλεονέκτημα του ανθρώπου αλλά η δυνατότητα του να επιλέγει, να αξιολογεί και τελικά να πράττει βάσει των νοητικών και ξεκάθαρων φυσικών ικανοτήτων του.