The White Snake is back!

Επιστροφή στις ρίζες σήμερα! Ας ρίξουμε μία γρήγορη ματιά σε κάτι κλασσικό ενός δυναμικού συγκροτήματος που τάραξε τα μουσικά νερά του ροκ και είναι ιδιαίτερα αγαπητό και στην Ελλάδα. Μιλάμε για τους Whitesnake και το ομώνυμο άλμπουμ τους.
Βρισκόμαστε στο 1987 και οι Whitesnake έχουν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους τρία χρόνια νωρίτερα, με τίτλο ''Slide it in''. Οι κριτικοί όχι μόνο ΄θάβουν΄το δίσκο αλλά μάλιστα υποστηρίζουν πως το συγκρότημα σύντομα θα διαλυθεί. Έλα όμως που ο David Coverdale (ναι, ο γνωστός που έφυγε από τους Deep Purple και μετά έφτιαξε τους Whitesnake) και η παρέα του δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη! Ανασυγκρότηση, στούντιο και ένα αποτέλεσμα που έκλεισε στόματα! Σαν να ξεκινούσαν από την αρχή, βγάζουν το ''Whitesnake'', λες και ήθελαν να παρουσιαστούν εκ νέου στο μουσικό στερέωμα.

Ο δίσκος είναι γεμάτος ρυθμό, μελωδία και δύναμη. Ένας από τους κορυφαίους τραγουδιστές της γενιάς του (Coverdale) και ένας ταλαντούχος κιθαρίστας (Sykes) ενώνουν τις δυνάμεις τους και δημιουργούν ένα δίσκο που για πολλούς είναι ο καλύτερός του συγκροτήματος. 9 κομμάτια, ανάμεσα στα οποία βρίσκουμε μεν την πασίγνωστη καψουρο-μπαλάντα ΄Is this love΄ αλλά και τους δυναμίτες ΄Give me all your love΄,΄Still of the night΄και΄Here I go again΄. Αξιοπρόσεκτα επίσης τα΄Crying in the rain΄και ΄Children of the night΄, που δένουν άνετα με όλο το αποτέλεσμα.

Το άλμπουμ αυτό ήταν πραγματικά το μεγάλο μπάμ των Whitesnake, εκτοξεύοντάς τους σε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα των ΄80s και γεμίζοντας τις τσέπες τους, με τον ίδιο τρόπο που αυτοί γέμιζαν τα στάδια και τις αρένες. Ο δίσκος έχει κατηγορηθεί για την ύπαρξη pop στοιχείων και κυρίως ως εσκεμμένη προσπάθεια ΄αρπαχτής΄. Αν με ρωτήσετε, θα σας πω "ε, και;" Η ροκ πάνω από όλα είναι πάντρεμα στοιχείων, αλλοίμονο εαν μείνουμε σε στεγανά! Έτσι ξεκίνησε και έτσι πρέπει να εξελίσσεται. Όσον αφορά την υπόθεση αρπαχτή, μακάρι να ήταν όλες έτσι! Επαγγελματισμός είναι η λέξη, για ένα από τα καλύτερα άλμπουμ, που ακόμα και σήμερα ακούγεται το ίδιο φρέσκο! Ο Ασπροφίδης (όπως λέει ένας καλός μου φίλος) στα καλύτερά του!