Εορταστικά σκυλοτράγουδα

Έκατσα πολύ λόγω αργιών στο στύλο και είχα την ευκαιρία να απολαύσω πολύ σκυλάδικο-πρωινάδικο. Πώς στην ευχή όλες αυτές οι μοντέλες-παρουσιάστριες ξέρουν όλους τους στίχους -ούτε εισαγωγή ούτε ρεφρέν δεν ξεφεύγει- είναι απίστευτο. Από Μαριννέλα μέχρι τα σουξέ του κάθε πρωτοεμφανιζόμενου νεόκοπου σκυλά, έχουν αποστηθίσει τα πάντα. Εντάξει δε λέω αν κάποιος έχει όλη μέρα ανοιχτή τηλεόραση και ράδιο, δε θέλει πολύ για να μάθει όλα τα σουξέ. Αλλά... τέτοια μνήμη στα πρωινάδικα οι μετέχοντες... αν την είχαν χρησιμοποιήση για άλλα έργα ίσως παρακολουθούσαμε πολύ καλύτερα προγράμματα.

Άντε Καλή Χρονιά να έχουμε τέκνα μου!

Ζαχόπουλος σαμουράι

Λοιπόν επανέρχομαι μετά από διάλειμμα ολίγων ημερών γιατί λόγω της εποχής τα ιερά μου καθήκοντα με εξάντλησαν...
Περίεργη πάντως η υπόθεση Ζαχόπουλου για τα ελληνικά δεδομένα.
Δεν μπαινω στην αναζήτηση των πραγματικών κινήτρων- άλλωστε γιαυτό υπάρχουν ειδικοί που πληρώνονται για τέτοιες εμπεριστατωμένες έρευνες (λιαρέλης, πρετεντέρης, δελατόλας, μάκης, χοντρός κα) αλλά απλώς θα αναφέρω τα επικρατούντα σενάρια: α) ο Ζ δεν άντεξε την πίεση της γκόμενας να την διορίσει, γ...σει, πληρώσει και τα σχετικά ή β) δεν άντεξε τον εκβιασμό οτι η γκόμενα θα αποκαλύψει τα σκάνδαλα του, τις πράξεις του εις βάρος των δημοσίων οικονομικών.
Αν συμβαίνει το πρώτο έχουμε να κάνουμε με έναν υπερβολικά ευαίσθητο συναισθηματικά άνθρωπο, με έναν νεο-ρομαντικό ή γερο-emo...
Αν συμβαίνει το δεύτερο έχουμε έναν σαμουράι που κάνει χαρακίρι...
Εμφανισιακά πάντως δεν μπορώ να πω οτι μου έβγαζε τίποτα από τα δύο.

Στολισμοί

Το παρατηρώ τα τελευταία χρόνια αλλά φέτος μου φαίνεται παράγινε.
Χρόνο με το χρόνο στολίζουμε λιγότερο τα σπίτια μας. Φωτάκια, αγιοβασίληδες, δέντρα κτλ τείνουν να εξαφανιστούν. Πριν μερικά χρόνια έβλεπες όλα τα μπαλκόνια φωταγωγημένα, ολόκληρα στενά να αναβοσβήνουν ενώ τώρα... κατά μέσο όρο δυο-τρία μπαλκόνια σε κάθε πολυκατοικία.
Η μόνη εξήγηση βρίσκεται σε αυτή την ενέργεια που που εκτοξεύει το εμπόριο. Στη μόδα.
Του χρόνου μπορεί να έχουμε πάλι αναζωπύρωση.
Αφήνω απέξω κρατικά κτίρια, δήμους και πολυκαταστήματα. Αυτοί για τους δικούς του λόγους διατηρούν λαμπάκια παντός καιρού.

Γκρουπ ηλικιωμένων

Το πραγματικά αδιανόητο με τα πούλμαν φορτωμένα φανατισμένες ηλικιωμένες και περίεργα γεροντάκια που έδωσαν το παρόν στην Ευελπίδων για να δηλώσουν τη στήριξη τους στον παιδεραστή παπά και να γιουχάρουν όλους τους υπόλοιπους, δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Όποια κουλή ιδέα προβληθεί κατάλληλα είναι σίγουρο οτι θα βρει υποστηρικτές στο συγκεκριμένο κοινό. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει αυτό το φαινόμενο να δουλεύει και αντίστροφα.
Προϊόντα ακόμα και πολιτικές ιδέες για να έχουν επιτυχία πρέπει να καλύπτουν απαραίτητα και την ηλικιακή ομάδα 70+. Ολόκληρα κόμματα έχει η σημερινή βουλή που χρωστούν την ύπαρξη τους σε αυτό το κοινό.
Η τηλεόραση το έχει πιάσει πολύ νωρίτερα. Τα δελτία ειδήσεων σε λίγα χρόνια θα μεταδίδουν νέα μόνο για τις συντάξεις και κουτσομπολιά. Στις δε πρωινές εκπομπές είναι ολοφάνερο οτι νεώτερους τηλεθεατές ούτε έχουν ούτε θέλουν να αποκτήσουν.
Όλα τα γκάλοπ με το μικρόφωνο στο χέρι, γίνονται έξω από τη λαχαναγορά σε γεροντάκια και γριούλες που σκοτώνουν το χρόνο τους. Οι κάμερες αποφεύγουν τους υπόλοιπους σαν τον εξαποδώ το λιβάνι.
Τί στην ευχή γίνεται με τον πληθυσμό αυτής της χώρας;

Χουνκιάρ μπεγεντί

Τελικά μετά το γιουβέτσι η επόμενη σύνθετη μαγειρική μου απόπειρα δεν ήταν ούτε παστίτσιο, ούτε καλαμαράκια με ζυμαρικά όπως είχα προϊδεάσει του πιστούς. Κατά τις περιηγήσεις μου έπεσα πάνω σε αυτή την Πολίτικη συνταγή και κάτι μου έκανε κλίκ. Τον τρόπο παρασκευής μπορείτε εύκολα να τον βρείτε με τη βοήθεια του ιερού οργάνου ''google'' και δε θα απογοητευτείτε αν τον ακολουθήσετε όπως έκανε και η αγιότητα μου.
Είμαι στην ευχάριστη θέση να πω οτι μου ΠΕΤΥΧΕ! Βέβαια είχα και μια βοήθεια για τις δόσεις αλλά αρχάριος είμαι ακόμα...
Αυτό που έχω να προσθέσω στις κατατοπιστικότατες συνταγές που κυκλοφορούν είναι:
α) όσο το δυνατόν ξεκοκαλίστε το αρνάκι πριν το βράσετε και κατά το βράσιμο αφαιρέστε πέτσες και πολλά λίπη. Αυτό γιατί είναι πολύ λιπαρό πιάτο και δεν είναι ωραίο κατα το σερβίρισμα πάνω στον πολτό της μελιτζάνας να πέφτουν και να αναμειγνύονται πέτσες και κόκαλα.
β)για την κατασκευή της λυτής μπεσαμέλ στην κατσαρόλα, πριν ρίξετε τον πολτό της μελιτζάνας, ρίξτε πρώτα βούτυρο και λίγο αλεύρι και μετά σιγά σιγά το ζεσταμένο γάλα. Θέλει πολύ ανακάτεμα για να πήξει αλλά είναι πολύ πιο νόστιμο από το να ρίξετε πρώτα το γάλα και μετά πολύ αλεύρι για να πήξει γρήγορα.

Δυστυχώς φώτο δεν πρόλαβα γιατί πήγε κατευθείαν από την παραγωγή στην κατανάλωση...

ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛΤΑ κτλ

Πρέπει κάποτε να γίνει μια προσπάθεια -κάτι σαν επιμορφωτικό κίνημα- για το σκοπό που εξυπηρετούν οι δημόσιες επιχειρήσεις. Και εξηγούμαι που το πάω.
Αυτό που έχει περάσει είναι ο μοναδικός τους στόχος είναι να κρατήσουν τον ιδιώτη καπιταλιστή εκτός. Χαρακτηριστικό κρατικιστικής ιδεολογίας αλλά αυτό ας το αφήσουμε έτσι. Στο κάτω κάτω ας πούμε οτι αυτό γουστάρουμε σα λαός.
Ωστόσο κανείς δεν πρέπει να παραβλέπει ότι όλες αυτές τις επιχειρήσεις, τις πληρώνει κάθε ένας φορολογούμενος πολίτης αφού κατα βάση ενισχύονται από τον κρατικό προϋπολογισμό μιας και η πλειοψηφία τους είναι ζημιογόνες. Μπορεί να μην έχεις καν τηλέφωνο αλλά τον ΟΤΕ τον έχεις χρηματοδοτήσει. Το ίδιο και τα ΕΛΤΑ και τις υπόλοιπες. Σε αντάλλαγμα όμως τί εισπράτουμε; Τα κλασικά. Άθλιες υπηρεσίες και πάνω από όλα υπερκοστολογήσεις. Ναι... ναι... εμείς που υποτίθεται είμαστε οι χρηματοδότες τους αν τις χρειαστούμε κάποτε, θα κληθούμε να τις πληρώσουμε ακριβά και θα δεχτούμε στην καλύτερη μη ικανοποιητική εξυπηρέτηση.
Τα ΕΛΤΑ για να αποστείλουν ένα δέμα εντός Αθηνών θέλουν πέντε μέρες μέχρι το κατάστημα της κατοικίας του δέκτη. Τη επόμενη θα παραδοθεί η ειδοποίηση και εσύ μπορείς να παραλάβεις μια μέρα μετά.
Ο ΟΤΕ ανακοίνωσε πρόσφατα οτι θα αυξήσει και άλλο τις ταχύτητες στο adsl. Πιο ακριβά από τους άλλους παρόχους βέβαια αλλά οι υποστηριχτές του υποστηρίζουν οτι θα τον προτιμήσουν για τη ΄΄σιγουριά'' του. Δηλαδή την τεχνική υποστήριξη και την ταχύτητα στην εξυπηρέτηση, που ''ανακάλυψε'' τελευταία. Βέβαια όταν οι υπόλοιποι πάσχιζαν να βγάλουν από τη μύγα ξύγγι μπας και κρατήσουν το κόστος χαμηλά και βγάλουν και αυτοί κανα κέρδος, ο ΟΤΕ είχε τον κρατικό προϋπολογισμό να καθαρίσει και αναβάθμιζε τις δυνατότητες του -με ρυθμούς χελώνας βέβαια. Τώρα που έστυψε όλους τους χυμούς του μονοπωλίου δεν έχει ανάγκη και παίζει το χαρτί της ιδιωτικής επιχείρησης. Και πάλι όμως κοστολογεί τις πιο ακριβές υπηρεσίες!
Είναι πραγματικά ανατριχιαστική η αδιαφορία όλων αυτών των κρατικών εταιριών για τους κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού. Εντάξει δεν έχεις ανάγκη από τον ανταγωνισμό για να τη βγάλεις καθαρή... δείξε όμως και συ μια καλή θέληση προς τους χρηματοδότες σου..
Γι'αυτό άλλωστε δεν υπάρχουν και οι δημόσιες επιχειρήσεις; Για την παροχή φτηνών υπηρεσιών στο σύνολο των φορολογουμένων μιας χώρας;
Αν αποδεδειγμένα δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, απαιτείται να κλείσουν.

Είναι ο Άγιος Βασίλης ένα ψέμα;

Είναι ο Άγιος Βασίλης ένα ψέμα; Η ιδιότητά μου ως δόκιμος μοναχός δεν μου επιτρέπει να μπω στα χωράφια των χριστουγεννιάτικων παραδόσεων των Δυτικών, ούτε να χρησιμοποιήσω και πολύ τη λογική μου...η Ορθοδοξία άλλωστε πρεσβεύει πάνω-κάτω το αξίωμα ''πίστευε και μη ερεύνα''. Η επιστήμη εν τούτοις έρχεται να δώσει την απάντηση με απλά μαθηματικά...

Ας δεχτούμε ότι ο Άγιος Βασίλης ξέρει τι κάνουν όλα τα παιδιά του κόσμου κάθε στιγμή της χρονιάς, ώστε να τα κατατάσσει σε ‘καλά’ και ‘κακά’. Πρέπει λοιπόν να μοιράσει τα δώρα σε αυτά τα παιδιά, σωστά;

- Υπάρχουν περίπου 2 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο.

- Βέβαια, ο Άγιος Βασίλης δε δίνει δεκάρα για τα Εβραιόπουλα, τα Βουδιστάκια κ.τ.λ., οπότε η δουλειά του μειώνεται κατά ένα 15% ή κατά 378 εκατομμύρια παιδιά.

- Αφού κατά μέσο όρο, υπάρχουν 3,5 παιδιά ανά οικογένεια, πρέπει να επισκεφτεί 108 εκατομμύρια σπίτια – δεχόμαστε ότι σε κάθε ένα θα υπάρχει έστω ένα ‘καλό’ παιδί.

- Ο χρόνος που έχει στη διάθεση του για να μοιράσει τα δώρα είναι περίπου 31 ώρες - χάρη στις διαφορετικές χρονικές ζώνες.

- Δηλαδή πρέπει να πραγματοποιεί 967,7 επισκέψεις το λεπτό (αν υπολογίσεις το χρόνο να μπει από τη καμινάδα, να φάει τα κουλουράκια, να ρευτεί το γάλα και να ξαναφύγει).

- Για να διευκολύνουμε τους υπολογισμούς, θα υποθέσουμε ότι οι αποστάσεις μεταξύ αυτών των 108 εκατομμυρίων σπιτιών είναι ίσες. Άρα όλο το ταξιδάκι που πρέπει να κάνει είναι περίπου 120 εκατομμύρια χιλιόμετρα– χωρίς να σταματήσει για κατούρημα ή για ένα τσιγάρο.

- Αυτό σημαίνει ότι για να επιτύχει το ταξίδι του και να φτάσει παντού, τρέχει με 1. 046 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Σημειώνουμε ότι η ταχύτητα του ήχου είναι 1.230 χιλιόμετρα την ώρα!

Χρειάζεστε κι άλλες αποδείξεις; Πολύ απλά, ο Αϊ Βασίλης είναι απάτη ΚΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ!! ΚΛΑΨ!

[Πηγή: www.sport24.gr/ προσαρμογή: dokimos]

Περασμένα ξεχασμένα

Σήμερα στο δρόμο για το στύλο συνάντησα μια γνωστή που είχαν να τη δω καμιά δεκαρια χρόνια. Η αλήθεια είναι οτι με είχε βοηθήσει πολύ και είχαμε μια ιδιαίτερη σχέση.
Στο δρόμο ήρθαμε σχεδόν πρόσωπο με πρόσωπο, την είχα σχεδόν καταλάβει από τα είκοσι μέτρα αλλά... δεν της μίλησα. Βαριόμουν. Άντε τώρα μες το τρέξιμο να σταματάς. Και λογικά δε θα ήταν μια κουβέντα του ''τί κάνεις-καλά-άντε γειά-ταλέμε''. Θα έπρεπε να κάτσεις και να κουβεντιάσεις. Καμία όρεξη.
Γιατί αυτές οι κοινωνικές συναναστροφές και οι ευγένειες είναι απαραίτητες;
Το σημαντικό που μπορώ να σκεφτώ είναι, γιατί πολύ απλά δε θες να σου κάνουν αυτό που κάνεις. Εντάξει, το βρίσκω άθλιο να περνούν από δίπλα μου φίλοι και να μη μου μιλάνε σα να μη με ξέρουν και όταν γίνεται διακόπτονται οι όποιες επαφές μας. Βέβαια καμιά φορά νιώθω και λίγο ανακουφισμένος. Αλλά είναι λίγες αυτές οι στιγμές.
Στο θέμα μας τώρα δεν ένιωσα και τόσο καλά που δε μίλησα στη γνωστή μου.. θα επανορθώσω αλλά πότε θα την ξαναδώ;)

Journey - Of A Lifetime

Για περισσότερες πληροφορίες για την μπάντα ανατρέξτε στο αμέσως προ-προηγούμενο ποστ. Ο Δόκιμος ξανα-έκανε καλή δουλειά.

Επιτροπή Ανταγωνισμού

Λοιπόν με αφορμή τα τελευταία και την ξαφνική αγάπη διαφόρων για ο,τιδήποτε κρατικό ίσως πρέπει να δώσουμε λίγη σημασία στο μοναδικό κρατικό σχηματισμό που πραγματικά μόνο προσφέρει. Η επιτροπή ανταγωνισμού ασκεί το μόνο πράγμα για το οποίο είναι απαραίτητος ο κρατικός μηχανισμός. Να εξασφαλίζει τον υγιεί ανταγωνισμό αποκλείοντας κάθε είδους καρτέλ ή ενέργειες περιορισμού της αγοράς. Στην ουσία η επιτροπή ανταγωνισμού έχει το ρόλο του φρουρού της ελευθερίας στο πεδίο της οικονομίας.
Ζήτημα αποτελούν οι κανόνες που θα πρέπει να ακολουθεί η εκάστοτε επιτροπή. Ε λοιπόν το κοινοβούλιο μιας χώρας που θα επιβάλλει υπερβολικούς κανόνες περιορισμού του εμπορίου είναι άξιο της μοίρας του και κανείς δε θα μπορούσε να πει τίποτα για αυτό.

Η επιτροπή ανταγωνισμού κοστίζει ελάχιστα στον φορολογούμενο πολίτη και από την άλλη συμβάλλει τα μέγιστα για να απολαμβάνει αυτός αγαθά και υπηρεσίες στη καλύτερη δυνατόν τιμή. Όλες οι επιχορηγήσεις του κόσμου δε θα είχαν σε βάθος χρόνου τέτοια επιτυχία.

Το κύριο μειονέκτημα τέτοιων επιτροπών (competition agencies) από την άλλη αποτελεί αυτή η κρατική τους προέλευση. Δύσκολος ο ρόλος τους όταν οι κύριοι διαστρεβλωτές της αγοράς είναι τα κρατικά-κυβερνητικά όργανα. Μόνη λύση είναι ο περιορισμός των υπερβολικών αρμοδιοτήτων του κράτους όσον αφορά τη ρύθμιση της αγοράς. Και κάπου εδώ έρχεται δυστυχώς να επιβληθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση...

The 'Journey' has just began...

Λίγη μουσική σήμερα, να χωνέψει και ο Δάσκαλος το γιουβετσάκι του! Ως γνωστόν, το καλύτερο χωνευτικό - μετά το παγωτό - είναι ένας καλός, progressive δίσκος! ;-) Θα πάμε λοιπόν πίσω στο χρόνο και συγκεκριμένα στο 1975 για να συναντήσουμε το ντεμπούτο μίας σχετικά παραγκωνισμένης - κατά την προσωπική μου, ''δόκιμη'' άποψη - μπάντας, των Αμερικανών Journey.

Το ταξίδι των Journey ξεκινάει στο San Francisco γύρω στο 1972, όταν δύο δυσαρεστημένα μέλη της μπάντας του Santana, οι Greg Rollie και Neal Schon, αποφασίζουν να ακολουθήσουν ξεχωριστά μουσικά μονοπάτια. Μαζί με άλλους μουσικούς και φίλους δημιουργούν τους Journey και ξεκινούν να παίζουν σε διάφορα φεστιβάλ και χώρους. Σε μία από αυτές τις εμφανίσεις τους το 1974 στο Great American Music Hall, τραβούν την προσοχή των ανθρώπων της Columbia, με τους οποίους υπογράφουν συμβόλαιο και χωρίς πολλα-πολλα, κυκλοφορούν τον επόμενο χρόνο το ομώνυμο ντεμπούτο τους.

Το 'Journey' είναι ίσως ο πιο διαφορετικός δίσκος του συγκροτήματος, με καθαρά progressive προσανατολισμό, στον οποίο παντρεύονται αρμονικά rock και jazz στοιχεία. Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένας δίσκος μπροστά από την εποχή του, με στοιχεία τα οποία μεταγενέστερα θα βρούν αρκετούς μιμητές. Με τον Greg Rolie στα πλήκτρα και τα φωνητικά, τον George Tickner (μοναδική του συμμετοχη στους Journey) να συνοδεύει το Neal Schon στις κιθάρες, το μπασίστα Ross Valory και το φοβερό-και-τρομερό ντράμερ Aynsley Dunbar (που είχε παίξει για John Lennon, Frank Zappa, David Bowie, Lou Reed και βάλε), οι Αμερικανοί ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους και φτιάχνουν ένα δίσκο που αντέχει στο χρόνο. Συνολικά επτά κομμάτια από τα οποία ξεχωρίζουν τα επικά 'Of a Lifetime', 'Kohoutek', 'Topaz' και το 'Mystery Mountain'. Φοβερές συνθέσεις με πολλή κιθάρα, ήχο βουτηγμένο στα ΄70s και μία ατμόσφαιρα που θυμίζει Wishbone Ash, μέχρις ενός σημείου!

Oι περισσότεροι οπαδοί των Journey προτιμούν την περίοδο τέλη 1970-αρχές 1980 με τις power μπαλάντες και έτσι προσπερνούν βιαστικά το 'Journey'. Φαντάζομαι δεν γνωρίζουν ότι οι ''μεγάλοι'' Dream Theater, πέρα από το γεγονός ότι έχουν εκτελέσει live κομμάτι των Journey (συμπεριλαμβάνεται στο 'A Change of Seasons', 1995), έχουν χαρακτηρίσει το άλμπουμ αυτό ως μία από τις βασικότερες επιρροές τους ever! Τουλάχιστον στην προ-Steve Perry εποχή, πρίν να το γυρίσουν στο pop-rock, οι Journey έχουν κάτι να πουν! Είμαι σίγουρος πως ένα άκουσμα θα σας πείσει...

Γιουβέτσι

Η πρώτη μου προσπάθεια για την κατασκευή ''γιουβετσίου'' έλαβε χώρα κατά τη χθεσινή ημέρα. Το όλο εγχείρημα είμαι σε θέση να ομολογήσω οτι είχε επιτυχία κατά 70% λόγω του οτι η όρνις δεν ήταν πλήρως βρασμένη μετά το στάδιο του σοταρίσματος -ο φόβος μου μην κολήσουν τα κρεμμύδια με έκανε να την βγάλω πριν την ώρα της- με συνέπεια να χρειαστεί να την ξαναβάλω εις τον φούρνο κατά τι παραπάνω. Το ζυμαρικό όμως ήταν τέλειο. Πένες είχα, πένες έβαλα. Πώς πάει το κρασί το άτιμο...
Επόμενο πείραμα παστίτσιο ή φαρφάλες με καλαμαράκια και ελιές. Δυο συνταγές που προσεκολήθησαν εις τον νου μου...

Ολυμπιακός - Το ματς της δεκαετίας!

Ο αγαπημένος μας μπλογκοστύλος μετέχει ενεργά και στα αθλητικά δρώμενα, άσχετα εαν την πλειοψηφία των πόστ καταλαμβάνουν σοβαρότερα θέματα που αφορούν τη σωτηρία των πιστών! Με αφορμή λοιπόν την ομολογουμένως ανέλπιστη μα και συγχρόνως απολαυστική πορεία του Ολυμπιακού στο φετινό Champions League, κάνουμε μία μικρή (τόση δα) δέηση στον Ύψιστο για ένα καλό αποτέλεσμα στον αυριανό αγώνα. Τα βλέμματα είναι ήδη στραμμένα στο στάδιο ''Γ. Καραισκάκης'' και στον κρισιμότερο αγώνα του Ολυμπιακού τα τελευταία δέκα χρόνια. Με νωπές τις μνήμες από τους αποκλεισμούς σε παρόμοια παιχνίδια από Lyon και Liverpool αλλά και γεμάτο το οπλοστάσιό της (εξαίρεση ο τιμωρημένος με 3 κίτρινες Djordjevic), καθώς συμπεριλήφθηκαν στην αποστολή οι Σέζαρ και Πατσατζόγλου, η ελληνική ομάδα θα προσπαθήσει να κάνει την υπέρβαση και να περάσει στην επόμενη φάση, κάτι που έχει να καταφέρει από το 1998, όταν μάλιστα είχε τερματίσει πρώτη στον όμιλο. Οι παίκτες και ο προπονητής φάνηκαν στις δηλώσεις τους αποφασισμένοι για όλα και μας χωρίζει λιγότερο από ένα 24ωρο για να δούμε εαν τα λόγια θα γίνουν πράξη στο γήπεδο...Με βάση πάντως τις φετινές ευρωπαικές εμφανίσεις του, ένας σοβαρός Ολυμπιακός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τη Βέρντερ. Επιπρόσθετα, το γεγονός ότι αγωνίζεται για δυο αποτελέσματα - θυμίζουμε πως και το χ είναι αρκετό - μπορεί να αποτελεί παγίδα για τους ποδοσφαιριστές αλλά την ίδια στιγμή λειτουργεί ευεργετικά σε περίπτωση μίας μέτριας εμφάνισης. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι η συμπαράσταση του κόσμου αποδεικνύεται καταλυτική και απόδειξη αποτελεί η εντός έδρας αναμέτρηση με τη Ρεάλ και το τελικό χ- οκ, οι Ισπανοί είχαν χάσει κι αυτοί τα άχαστα, για να λέμε την αλήθεια- το οποίο κέρδισαν οι ερυθρόλευκοι με τη συμπαράσταση των οπαδών τους.
Να πούμε και για τις συμπτώσεις, καθώς με γερμανικές ομάδες ο Ολυμπιακός έχει κάνει δύο ρεκόρ, αυτό της μεγαλύτερης νίκης (6-2 επί της Λεβερκούζεν στη Ριζούπολη το 2002) και του πρώτου ευρωπαικού διπλού (1-3 στη Βρέμη εναντίον της Βέρντερ) στην ιστορία του. Και στα δύο παιχνίδια είχε στον πάγκο του το Λεμονή. Τέλος, να προσθέσουμε πως ενδεχόμενη πρόκριση του Ολυμπιακού στη knock-out φάση του θεσμού με νίκη ή ισοπαλία, σημαίνει και βαθμολογική άνοδο της Ελλάδας στην προσπάθεια κατάληψης της 13ης θέσης στη βαθμολογία της UEFA.
Καλή επιτυχία λοιπόν στον ''τελικό'' του Ολυμπιακού και ας ελπίσουμε να δούμε ένα συγκλονιστικό αγώνα γεμάτο ένταση, θέαμα και γκολ, στο τέλος του οποίου οι οπαδοί του να πανηγυρίζουν τη νίκη!

Zeitgeist

Ντοκιμαντέρ-ταινία στο δρόμο που χάραξε o Μoore.
Ξεκινά με μια ενδιαφέρουσα θεωρία για τη σύλληψη της χριστιανικής θρησκείας και συνεχίζει με μια ιστορική αναδρομή των μεθόδων οικονομικής χειραγώγησης της αμερικανικής κοινωνίας από τους μεγάλους κεφαλαιούχους της εποχής. Πρώτη φορά άκουσα οτι η Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα ελέγχεται από ιδιώτες. Είπαμε ιδωτικοποιήσεις αλλά δε ξέρω κατα πόσο μια κοινωνία που εξαρτάται για την έκδοση χαρτονομίσματος από μερικούς ανεξέλεγκτους ιδιώτες μπορεί να διατηρήσει συνθήκες υγιούς ελεύθερου ανταγωνισμού...
Επίσης πρώτη φορά προβλήθηκε τόσο τεκμηριωμένα η διαδεδομένη θεωρία για την 9/11 για την εκ των έσω καταστροφή.
Τελοσπάντων στην ταινία ακούγονται συχνά συνθήματα του στυλ ''σηκωθείτε από τους καναπέδες σας και αντιδράστε'' και γενικά θέλει να περάσει ένα μήνυμα σε Αμερικανούς πολίτες. Η αλήθεια είναι οτι δεν πρόκειται για κανένα αριστούργημα της έβδομης τέχνης -αν συνέβαινε κάτι τέτοιο είναι ζήτημα αν θα προβαλλόταν σε τόσες αίθουσες στη συγκεκριμένη χώρα- και δεν περιέχει σύνθετα νοήματα.
Έχει έναν απλό στόχο και τον προβάλλει απλά. Ξεκάθαρα με στόχο να γίνει αντιληπτός από όσο το δυνατόν περισσότερους.
Αυτά για την θρησκεία τα έχουμε ακούσει και πάντα κεντρίζει το ενδιαφέρον κάτι που αμφισβητεί με εμπεριστατωμένο τρόπο. Στο Zeitgeist όμως δίνεται μεγαλύτερο βάρος στη γέννεση όλων αυτών των θρησκευτικών αντιλήψεων και την προέλευση τους από την Αίγυπτο και άλλους αρχαίους πολιτισμούς -εδώ έπαιξε το ρόλο του και ο παθιασμένος με την Αίγυπτο δημιουργός- και δε δίνεται τόσο βάρος στην ενηλικίωση του χριστιανισμού. Η Σύνοδος της Νίκαιας που στην ουσία εφευρέθηκε το δόγμα, προσπερνάται με μια απλή αναφορά και η περίοδος των ζυμώσεων της πρώιμης βυζαντινής περιόδου δεν αναφέρεται καθόλου. Περίοδος με κεντρική σημασία στο σχεδιασμό του χριστιανισμού ως ΄΄κυβερνητική΄΄ θρησκεία.
Το Zeitgeist είναι πιο ωμό στα μηνύματα του από τα αντίστοιχα του Moore και ειδικά με την εισαγωγή του με εικόνες από τον κόσμο χωρίς λόγια καταφέρνει να δημιουργήσει συναισθήματα στον θεατή πέρα από εθνικές κρίσεις και πολιτικές θεωρίες.

Το ίντερνετ τρώει παιδιά!

Είχα σκεφτεί να γράψω κάτι άλλο αλλά ο Θεός φώτισε την αγιότητα μου να ανοίξω τηλεόραση και να πέσω πάνω στη μεγάλη του γένους καθοδηγήτρια Άννα Δρούζα. Μια πανικόβλητη μάνα ήταν στο τηλέφωνο και κατήγγειλε τους υπολογιστές! Το παιδάκι της έμενε κλεισμένο στο δωμάτιο του (που πάει αυτή η κοινωνία!!) και ήταν στο ίντερνετ ατελείωτες νυχτερινές ώρες! Στην κόλαση πάει η κοινωνία, εκεί πάει. Μάλιστα η συγκεκριμένη μάνα επειδή δεν ανακάλυψε τη διαστροφική παρανομία που σίγουρα γινόταν στο δωμάτιο του πιτσιρίκου, απευθύνθηκε στο Σώμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος με το δικαιότατο αίτημα να παρακολουθήσουν τις κινήσεις του γιου της. Οι άτιμοι το απέρριψαν γιατί τάχαμου υπάρχει ένας νόμος για την προστασία προσωπικών δεδομένων.
Το όλο σόου στηρίζεται σε κάποια φαινόμενα αυτοκτονιών που κάποιοι (μαϊντανοί όλου του κόσμου) απέδωσαν στον εθισμό στο ίντερνετ. Στο καπάκι η δρούζα πέταξε και κάτι βίντεο για παιδεραστίες, βιασμούς παιδιών και ζώων -εντελώς κουλός συσχετισμός αλλά γιατί να μην το πετάξουμε; τι έχουν περάσει τα κακόμοιρα τα αλογάκια από τις πορνοστάρ- και κάπου στα πετυχημένα σχόλια της παρουσιάστριας βρέθηκε και ο μικρός που κλείνεται στο δωμάτιο του και πιθανότατα θα παίζει βίαια βίντεο γκέιμς. Σε όλα αυτά βέβαια πάντα ο ψυχολόγος μαϊντανός είχε μια κοτσάνα έτοιμη να πετάξει για να προστατέψει τους γονείς από το διαστροφικό αυτό μέσο.
Μάλιστα.
Κώστα Καραμανλή ξερίζωσε όλα τα ασύρματα και συρματένια δίκτυα ΤΩΡΑ. Αν δεν το κάνεις θα κλείσουμε μαζί με όλους του άλλους αγανακτισμένους βλαμμένους, την πανεπιστημίου, τη σταδίου και την εθνική στα Τέμπη. Επιτέλους σταμάτησε όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα και μην κρατάς την Ελλάδα πίσω. Κόψε το ΙΝΤΕΡΝΕΤ! Είμαι σίγουρος οτι αν πιεστείς λίγο θα το κάνεις... Έχουμε ψήφο και μεις -δυστυχώς-.
Και ένα βίντεο για τους άπιστους:

Santa Barba

Περνώντας από το γνωστό θέατρο της Πανεπιστημίου έκανα το λάθος να κοιτάξω την αφίσα. Έργο: Η σαραντάρα και ο πρωτάρης. Πρωταγωνιστές: χχαχαχααχαχαχχχα.
Το συγκεκριμένο θέατρο έχει μια προτίμηση στα τηλεοπτικά προϊόντα αλλά τώρα ξεπέρασε τον εαυτό του.
Έχουμε λοιπόν ένα μέτριο έργο με πρωταγωνιστές έναν πιτσιρίκο με βύσμα και μία τηλεοπτική trash πενηντάρα. Οι περισσότεροι κρίνοντας από την τηλεθέαση εκπομπών στυλ πάνιας είναι σίγουροι για την επιτυχία της παράστασης. Στο θέατρο όμως όταν πάψουν το σούσουρο κι η διαφημιστική βαβούρα -συνήθως μια δυο βδομάδες μετά την πρεμιέρα- φαίνεται πως θα πάει η κατάσταση. Και για ένα τουλάχιστον πρόσωπο που μετέχει είμαι σίγουρος οτι δε θα βοηθήσει καθόλου. Και αφού πρωταγωνιστεί κιόλας...

La Gauloise: Όταν ο Αστερίξ μεθούσε!

Σήμερα ανακάλυψα ένα σημαντικότατο (!) ιστορικό μυστικό, κρυμμένο πάνω στην ετικέτα μιας μπύρας! Την εποχή του Ιούλιου Καίσαρα (δηλαδή χοντρικά τον 1ο αιώνα π.Χ), ένα από τα πολεμικά μέτωπα των Ρωμαίων βρισκόταν στη Γαλατία, περιοχή της σημερινής Γαλλίας. Όλοι φαντάζομαι θα έχετε ακούσει για τους περίφημους Γαλατικούς πολέμους ή θα έχετε διαβάσει κάποιο από τα αξεπέραστα κόμικ ''Αστερίξ'' του Goscinny. Ενώ υπάρχουν πολλές αναφορές -τόσο στα ιστορικά κείμενα όσο και στις σελίδες των κόμικ- στα Γαλατικά γεύματα, τα τεράστια ψητά αγριογούρουνα που καταβρόχθιζε μόνος του ο Οβελίξ καθώς και τη Γαλατική μπύρα, δεν είχαμε ενδείξεις εως σήμερα ποιά μπύρα προτιμούσαν οι Αστερίξ-Οβελίξ και το συνάφι τους! Έρχομαι λοιπόν να γεμίσω αυτό το ιστορικό κενό, παρουσιάζοντας τη La Gauloise, μία ξανθιά μπύρα υψηλής ζύμωσης (ale), που περιέχει 6.3% αλκοόλ. Χώρα παραγωγής της το Βέλγιο και όχι η Γαλλία, όπως εσφαλλμένα νόμιζα τη στιγμή της αγοράς.

Το μπουκαλάκι σε υποδέχεται με μία ξανθούλα γαλανομάτα Γαλάτισσα στην ετικέτα, η οποία κρατά το κριθάρι που μόλις έχει μαζέψει. Οι Γαλάτες συνήθιζαν να στέλνουν τις γυναίκες τους στα χωράφια για να συλλέξουν το κριθάρι, πρώτη ύλη για την παρασκευή μπύρας. Το ζυθοποιείο Du Bocq περηφανεύεται ότι συνεχίζει αυτή την παράδοση της μπύρας της εξοχής από το 1858. Μοιάζει δηλαδή όπως θα την έφτιαχναν λιγο-πολυ οι Γαλάτες. Επί της ουσίας τώρα. Η La Gauloise έχει ένα πολύ όμορφο ξανθό χρώμα, με λευκό αφρό που διατηρείται αρκετά. Το άρωμά περιέχει έντονη μαγιά ενώ απουσιάζουν τα φρούτα. Η γεύση έχει επίσης μαγιά και είναι ελαφρώς πικάντικη, δεν θυμίζει ωστόσο καθόλου τη γεμάτη γεύση μίας βελγίδας. Σε γενικές γραμμές η La Gauloise είναι μία ευχάριστη μπύρα, ευκολόπιοτη αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Σαφώς ανώτερη από τις εύκολες λύσεις που κυκλοφορούν στο εμπόριο, δε φτάνει όμως τα επίπεδα μίας Affligem ή Leffe Blonde. Φαντάζομαι πάντως ότι ο Αστερίξ δεν θα είχε και πολλές απαιτήσεις λίγο πρίν τη μάχη...Και αυτά που λένε για μαγικούς ζωμούς και τα τοιαύτα, μύθος! La Gauloise και μάλιστα με το λίτρο! Πώς νομίζετε ότι παρέμεινε ανυπότακτο εκείνο το Γαλατικό χωριό??!

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος.