Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007

Zeitgeist

Ντοκιμαντέρ-ταινία στο δρόμο που χάραξε o Μoore.
Ξεκινά με μια ενδιαφέρουσα θεωρία για τη σύλληψη της χριστιανικής θρησκείας και συνεχίζει με μια ιστορική αναδρομή των μεθόδων οικονομικής χειραγώγησης της αμερικανικής κοινωνίας από τους μεγάλους κεφαλαιούχους της εποχής. Πρώτη φορά άκουσα οτι η Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα ελέγχεται από ιδιώτες. Είπαμε ιδωτικοποιήσεις αλλά δε ξέρω κατα πόσο μια κοινωνία που εξαρτάται για την έκδοση χαρτονομίσματος από μερικούς ανεξέλεγκτους ιδιώτες μπορεί να διατηρήσει συνθήκες υγιούς ελεύθερου ανταγωνισμού...
Επίσης πρώτη φορά προβλήθηκε τόσο τεκμηριωμένα η διαδεδομένη θεωρία για την 9/11 για την εκ των έσω καταστροφή.
Τελοσπάντων στην ταινία ακούγονται συχνά συνθήματα του στυλ ''σηκωθείτε από τους καναπέδες σας και αντιδράστε'' και γενικά θέλει να περάσει ένα μήνυμα σε Αμερικανούς πολίτες. Η αλήθεια είναι οτι δεν πρόκειται για κανένα αριστούργημα της έβδομης τέχνης -αν συνέβαινε κάτι τέτοιο είναι ζήτημα αν θα προβαλλόταν σε τόσες αίθουσες στη συγκεκριμένη χώρα- και δεν περιέχει σύνθετα νοήματα.
Έχει έναν απλό στόχο και τον προβάλλει απλά. Ξεκάθαρα με στόχο να γίνει αντιληπτός από όσο το δυνατόν περισσότερους.
Αυτά για την θρησκεία τα έχουμε ακούσει και πάντα κεντρίζει το ενδιαφέρον κάτι που αμφισβητεί με εμπεριστατωμένο τρόπο. Στο Zeitgeist όμως δίνεται μεγαλύτερο βάρος στη γέννεση όλων αυτών των θρησκευτικών αντιλήψεων και την προέλευση τους από την Αίγυπτο και άλλους αρχαίους πολιτισμούς -εδώ έπαιξε το ρόλο του και ο παθιασμένος με την Αίγυπτο δημιουργός- και δε δίνεται τόσο βάρος στην ενηλικίωση του χριστιανισμού. Η Σύνοδος της Νίκαιας που στην ουσία εφευρέθηκε το δόγμα, προσπερνάται με μια απλή αναφορά και η περίοδος των ζυμώσεων της πρώιμης βυζαντινής περιόδου δεν αναφέρεται καθόλου. Περίοδος με κεντρική σημασία στο σχεδιασμό του χριστιανισμού ως ΄΄κυβερνητική΄΄ θρησκεία.
Το Zeitgeist είναι πιο ωμό στα μηνύματα του από τα αντίστοιχα του Moore και ειδικά με την εισαγωγή του με εικόνες από τον κόσμο χωρίς λόγια καταφέρνει να δημιουργήσει συναισθήματα στον θεατή πέρα από εθνικές κρίσεις και πολιτικές θεωρίες.



1 σχόλιο:

Dokimos είπε...

Daskale poly xairomai pou xanavriskeis ton syggrafiko oistro sou! Exw akousei kala sxolia ki egw gia to Zeitgeist, me tin prwti eukairia tha praxw ta deonta..emeis pou eimaste tou xwrou allwste, prepei na exoume proswpiki epafi me kati tetoia..