Εντάξει όπως πολλοί, είχε και ο Άγιος ψωνιστεί κατά τη διάρκεια των παιδικών-εφηβικών (εντάξει και μερικών πανεπιστημιακών) ετών με τα ‘’ταξίδια στο χρόνο’’.
Το όνειρο να δεις μάχες, φιλοσόφους και πάσης φύσεως γεγονότα του παρελθόντος από κοντά είναι αρκετό να σε συνεπάρει. Προσωπικά θα μου αρκούσε η παρατήρηση του τρόπου ζωής αλλά … Το ίδιο βέβαια ισχύει και για το μέλλον. Οι Τζέτστοουνς είναι ότι πιο διασκεδαστικά περιγραφικό έχει καταγραφεί σε κόμικ για τις προσδοκίες μας από το μέλλον.
Στην καθημερινότητα μας όμως αρκεί να κοιτάξει κανείς δίπλα για να δει ότι αυτό το κάπως ‘’παιδικό’’ όνειρο έχει τεράστια επίδραση.
Τα μέντιουμ εκτός από το τι ΘΑ γίνει ‘’μπορούν’’ να καλέσουν και το φάντασμα της προ-προ-προγιαγιάς σου, οι υπνωτιστές θα σε πάνε χίλια χρόνια πίσω τότε που ήσουν ιππότης στο Κάμελοτ…
Αυτό είναι το μεταφυσικό εμπόριο αυτή είναι η δουλειά του θα πει κανείς. Σίγουρα. Ταξίδια στο χρόνο και ο,τιδήποτε παραφυσικό βλ εξωγήινους, φαντάσματα και σια, αυτοί το προσφέρουν.
Η δίψα του κόσμου όμως να προβλέψει τα μελλούμενα και να ταξιδέψει στο παρελθόν ξεπερνά το δικό τους χώρο και αλλιώς διατυπωμένη υπάρχει σχεδόν παντού.
Διοίκηση επιχειρήσεων, πολιτική, με λίγα λόγια κάθε δραστηριότητα επιδιώκει να ανακαλύψει φόρμες πάνω στις οποίες κινείται ο χρόνος-τα γεγονότα.
Ικανότερο στέλεχος είναι αυτό που θα έχει άποψη για το που οφείλονται οι πτωτικές πωλήσεις του παρελθόντος και τι πρέπει να κάνει για να πετύχει η επιχείρηση στο μέλλον. Αντίστοιχα, τα βιβλιοπωλεία είναι γεμάτα από βιβλία πολιτικής επιστήμης που αφορούν κοινωνικοπολιτικές συνθήκες στην αρχαιότητα…
Όλα αυτά αποτυπώνονται άριστα στη φιλοσοφική διαμάχη περί κυκλικής ή ευθύγραμμης κίνησης του χρόνου.
Θυμάμαι πριν κάμποσο καιρό είχα ακούσει έναν αστρονόμο που έλεγε ότι ταξίδια στο μέλλον ίσως-εάν-εφόσον μπορούν να γίνουν, ταξίδια στο παρελθόν ποτέ!
Τελοσπάντων, η αλήθεια είναι ότι η ανάγκη του ανθρώπου να δει και να κατανοήσει πράγματα που συνέβησαν ή θα συμβούν πέρα από τα 70-90 χρόνια ζωής του έχει σημαδέψει αυτόν τον κόσμο.
Λοιπόν, αγνοώντας τις ικανότητές μου ως φωτογράφος (ειδικά το background τώρα που το βλέπω είναι χάλια, χάνεται και το μπουκάλι, απολογίες!), σας παρουσιάζω μία Βελγική φρουτο-μπύρα, την πρώτη του είδους που δοκιμάζω, ονόματι Liefmans Kriekbier. Πρόκειται για μία φλαμανδική γλυκιά ale (να με διορθώσουν οι γνώστες αν κάνω λάθος), η οποία περιέχει 6% αλκοόλ και είναι ζυμωμένη με κεράσια. Ως άμαθος καταλαβαίνετε την έκπληξη και την περιέργειά μου να γευτώ κάτι ξεχωριστό (κερασομπύρα (!) και μόνο το όνομα εξιτάρει τη φαντασία μου), οπότε το μπουκαλάκι πήγε κατευθείαν από το ράφι στο καλάθι του Δόκιμου! Ενισχυτικό δε της αγοράς υπήρξε και το γεγονός ότι επεξεργάστηκα τη χάρτινη συσκευασία της Liefmans και πρόσεξα το σηματάκι με διάκριση σε διεθνή διαγωνισμό (χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία της), ακόμη ένας λόγος λοιπόν ήταν η επιθυμία και το ψώνιο μου να δοκιμάσω βραβευμένη μπύρα! Και πολύ καλά έκανα τελικά! 
Πρόσφατα επισκέφτηκα ένα από τα γνωστότερα μνημεία του Λονδίνου, το Αββαείο του Westminster, και είχα την τιμή να βρεθώ μπροστά σε έναν από τους σημαντικότερους τάφους ηγεμόνων στον κόσμο, αυτόν της Ελισάβετ Α'. Βασίλεψε από το 1558 εως το θάνατό της το 1603 και υπήρξε η ισχυρότερη βασίλισσα της εποχής της, ευρύτερα γνωστή για την επιστροφή της Αγγλίας στον Προτεσταντισμό. Σκοπός του σημερινού πόστ όμως δεν είναι ένα μάθημα ιστορίας, όποιος θέλει να μάθει περισσότερα μπορεί να τσεκάρει ένα εγχειρίδιο αγγλικής ιστορίας ή στο ίντερνετ για πληροφορίες. Εδώ θέλω να ασχοληθούμε με την επίσκεψή μου και κάποιους προβληματισμούς που γεννήθηκαν στο 'υπό δοκιμή' μυαλό μου!
Ένα δυναμικό ντεμπούτο γνήσιας 'εκκλησιαστικής' μουσικής θα μας απασχολήσει στο σημερινό πόστ και συγκεκριμένα το ''Van Halen'' (1978) του ομώνυμου συγκροτήματος, ένα άλμπουμ που τα μισά κομμάτια του παραμένουν κλασικά ακόμα και σήμερα.
