A guitarist revolution: Van Halen, 1978

Ένα δυναμικό ντεμπούτο γνήσιας 'εκκλησιαστικής' μουσικής θα μας απασχολήσει στο σημερινό πόστ και συγκεκριμένα το ''Van Halen'' (1978) του ομώνυμου συγκροτήματος, ένα άλμπουμ που τα μισά κομμάτια του παραμένουν κλασικά ακόμα και σήμερα.

Λος Άντζελες, τέλη δεκαετίας ΄70. Τα αδέρφια Van Halen μαζί με τη μακρυμάλλικη παρέα τους (βλέπε Michael Anthony και τον πιο γνωστό David Lee Roth, όλοι τους 'καλά παιδιά') παίζουν σε τοπικά μπαράκια μέχρι που τους προσέχει ο Gene Simmons (ναι, ο γνωστός των Kiss), ο οποίος χρηματοδοτεί και το demo τους. Οι Van Halen υπογράφουν στη συνέχεια με μεγάλη εταιρία και κάπως έτσι κυκλοφορούν το 1978 από το πουθενά το πρώτο τους δημιούργημα, που έμελλε να επηρεάσει για πάντα το σκληρό ήχο και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο θα παιζόταν στο εξής η κιθάρα. Η ενέργεια που έχει όλο σχεδόν το άλμπουμ και η επαναστατική κιθαριστική τεχνική (two-handed hammer-on pull-off finger tapping) του Eddie Van Halen, έδωσαν στο ντεμπούτο της μπάντας μία θέση ανάμεσα στους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών. Εδώ βρίσκουμε τα 'Ain't talking 'bout love', 'Jamie's cryin', 'Runnin' with the Devil', και 'You really got me' (cover των Kinks!), για να αναφερθούμε στα διασημότερα. Τα υπόλοιπα 7 από τα συνολικά 11 κομμάτια του δίσκου κινούνται σε παρόμοιες hard rock φόρμες, με το 'I'm the One' και το 'On Fire' (καθαρά punk στοιχεία) να ξεχωρίζουν. Τέλος, να μην ξεχάσουμε το μοναδικό ορχηστρικό του άλμπουμ, σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος -και από όλους νομίζω αναγνωρίσιμο- (κάποτε το είχαν ως σήμα αθλητικής εκπομπής στην ΕΤ3!) 'Eruption'. Τα φωνητικά του Roth μπορεί και να μην είναι τα καλύτερα της πιάτσας αλλά το στυλάκι του ταιριάζει πολύ με το ύφος των τραγουδιών, έχοντας ένα ξεχωριστό soul θα τολμούσα να πω χαρακτήρα.

Πολλοί είναι αυτοί που χαρακτηρίζουν την πρώτη περίοδο και το ντεμπούτο των Van Halen ανώριμα και θεωρούν μετέπειτα δίσκους όπως τα 'Women and childern first' (1980) και 'Fair warning' (1981) ως τα διαμάντια της μπάντας. Άλλοι πάλι υπερτονίζουν τη σημασία του άλμπουμ, ονομάζοντάς τo 'σανίδα σωτηρίας του rock 'n' roll', σε μία περίοδο κρίσης του κιθαριστικού ροκ και κυριαρχίας της disco στο ράδιο. Το σίγουρο πάντως είναι η αδιαμφισβήτητη αξία και επίδραση του ΄Van Halen΄, από το μαλλιαρό look και αληταμπούρικο attitude μέχρι τη δημιουργία μουσικής ικανής να αντέχει στο χρόνο και τις αντιγραφές! Το ερώτημα δηλαδή δεν είναι αν αυτός είναι ο καλύτερος δίσκος των Van Halen, αλλά ότι αποτελεί την ουσία και το ξεκίνημά τους. Όπως δεν μπορεί κάποιος να πει αν του αρέσουν οι Pink Floyd αν δεν έχει ακούσει το 'Dark Side of the Moon', έτσι δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι γνωρίζουμε τους Van Halen αν δεν έχουμε πρώτα γνωρίσει το 'Van Halen'. Αναπόσπαστο κομμάτι της ροκ κληρονομιάς, πρέπει να βρίσκεται σε κάθε δισκοθήκη πιστού! Ακόμα το σκέφτεστε?

Ο Κύριος μεθ΄υμών,
Δόκιμος.