Δευτέρα 7 Μαΐου 2007

Στο κυνήγι του χρόνου

Έχω μια τακτική από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου για να προλαβαίνω και να προετοιμάζω δουλειές. Ξεκινάω την προετοιμασία αρκετά-έως υπερβολικά- νωρίς. Ενώ πλησιάζει ο χρόνος της προθεσμίας με πιάνει όμως, μια ανεξήγητη τεμπελιά. Για να τα έχω καλά με τον εαυτό μου την τεκμηριώνω κατάλληλα πχ ξεκούραση για αναπλήρωση δυνάμεων, έκτακτες υποχρεώσεις κα... Περίπου ελάχιστο χρόνο πριν το κρέμασμα τα δίνω όλα και έτσι φτάνω στο τέρμα. Τα αποτελέσματα είναι άλλοτε καλά άλλοτε άστα να πάνε. Έχω ακούσει αρκετούς γνωστούς που έχουν αντιμετωπίσει το πρόβλημα με το κόλπο ''σπάσε το ρολόι''. Αυτοί εξαφανίζουν τα ρολόγια τη στιγμή που θα τους ανατεθεί κάτι και τα επανεμφανίζουν -ή παίρνουν καινούργια- λίγες ώρες πριν τον γκρεμό. Έτσι, όπως οι ίδιοι πιστεύουν , καταφέρνουν να προετοιμάζονται χαλαρά και αγχώνονται μόνο τις τελευταίες -πολύ τελευταίες- ώρες.

Τα πάντα είναι υποκειμενικά όμως σε αυτές τις περιπτώσεις. Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να εννοεί ο άλλος όταν λέει ''καλά προετοιμασμένος''. Με άλλα λόγια είναι ιδιαίτερα παρακινδυνευμένο να δοκιμάσεις μια νέο μέθοδο όταν η δαμόκλειος σπάθη της αποτυχίας να παραμονεύει.

Διάφορες θεωρίες, φιλοσοφικές και με αποδείξεις όπως αυτή του Αϊνστάιν, υποστηρίζουν τη σχετικότητα του χρόνου. Ο χρόνος υπάρχει όπως τον αντιλαμβάνεται ο παρατηρητής. Δεν υφίσταται ως στέρεο αντικειμενικό μέγεθος. Περισσότερα δεν μπορώ να γράψω καθώς είμαι ολίγον άσχετος αλλά θα το πιάσω από την αμπελοφιλοσοφική πλευρά του. Ο χρόνος δεν υφίσταται απλά όπως τον αντιλαμβάνεται ο παρατηρητής αλλά όπως τον αντιλαμβάνεται ο στημένος. Γιατί εγώ όταν έχω δώσει ραντεβού για τις δέκα και δέκα παρα πέντε μπαίνω στο λεωφορείο έχω την βαθιά πίστη ότι ο Θεός δε θα με εγκαταλείψει και θα πείσει τον οδηγό να βάλει μπρός τον τουρμποντιζελοκινητήρα και και πέντε νταν θα είμαι εκεί. Αν ο στημένος είναι καλός/η φίλος/η ή τουλάχιστον ευγενικός/η θα τα καταφέρω. Κανείς δε θα μου πει ότι άργησα και εγώ έστω και υποσυνείδητα (γιατί εντάξει, κάτι θα 'χω ψιλιαστεί...) θα πιστέψω ότι το λεωφορείο πάει σφαίρα και όταν πιστεύεις, 5 λεπτά είναι αρκετά για να πετύχεις αυτό που ποθείς.

Ο χρόνος τώρα που το ξανασκέφτομαι είναι βάσανο μεγάλο. Στην πραγματικότητα όταν λέμε ''η ζωή είναι γεμάτη βάσανα'' εννοούμε ο ''χρόνος είναι γεμάτος βάσανα'' αλλά η ''ζωή'' κάνει τη φράση πιο ποιητική...

2 σχόλια:

Dokimos είπε...

A re Stiliti merikes fores eisai toso epikairos!Me ta rantevoudakia fysika den isxyei i alli xrono-diastasi, alla dia pasis fysews ergasia mesa eisai!Enas gnwstos mou gia na ekmetalleutei kathe lepto, koimotan liges wres apo ta mesanixta k meta k sinexize na douleuei oli mera mexri to epomeno vradi!Arrwstia...

stilitis είπε...

Στο τέλος βέβαια μπορεί να καταλήξεις να χτυπάς ενέσεις...