Σοβαρά τώρα. Το κλίμα φταίει για όλα.

Μετά από μακρόχρονη εμπειρία συναλλαγών με έλληνες υπαλλήλους, δημοσίους αλλά και ιδιωτικούς, αρχίζω να συνειδητοποιώ οτι μάλλον είναι στραβός ο γιαλός.
Είμαστε μια θερμή χώρα. Πολύ θερμή. Όχι έρημος σαχάρα αλλά πολύ κοντά στους Άραβες φίλους μας. Ίδιες θερμοκρασίες πάνω-κάτω. Τι κάνουν λοιπόν οι τύποι αυτοί για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση; Ελαχιστοποιούν τις άσκοπες μετακινήσεις και αράζουν στη σκιά. Έλα όμως που οι χώρες τους από οικονομικής άποψης για διάφορους (εντάξει το κλίμα δε φτάνει μέχρι εκεί) λόγους δεν τη βγάζουν. Για να μην πούμε για την έλλειψη νερού. Η ανάγκη λοιπόν ή καλύτερα η εξαθλίωση δεν τους επιτρέπει να συγκριθούν μαζί μας. Εμείς από την άλλη ο Θεός έβαλε το χέρι του και είμαστε Δύση με ένα ψευτο-φιλελεύθερο σύστημα δυτικού τύπου και η φύση μέχρι ενός σημείου μας παρέχει το απαραίτητο νερό. Ποιός λοιπόν ο λόγος να σταθούμε απέναντι στη φύση και να υπερ-ιδρώσουμε;
Και έρχομαι στο συμπέρασμα. Ο υπάλληλος είναι φύσιν αδύνατον να δουλέψει σταθερά με έντονους ρυθμούς όπως πχ κάνουν τα γερμανικά φύλα της υπόλοιπης δροσερής Ευρώπης.
Κάπου εκεί βρίσκει και την εξήγηση του και το φαινόμενο του λαδώματος. Όταν βλέπεις τον άλλο να μουγκρίζει αραχτός και συ θες ένα πιστοποιητικό γρήγορα, ακόμα και αν είσαι από τον πλανητη της α-διαφθορί-ας, θα του σφυρίξεις τον μυστικό κώδικα ''πόσα θες;''. Και εντάξει. Και ο υπάλληλος άμαθος να είναι, αν... μία δύο τρείς θα τα πάρει...