Πάντα δυσκολευόμουν να πιστέψω το παραπάνω ρητό. Η αλήθεια είναι όμως οτι από τις πρώτες μου συναναστροφές είχα αρχίσει να διακρίνω ψήγματα αλήθειας στη φράση αυτή.Από το σχολείο ακόμα. Εντάξει είναι γνωστό οτι όσο πιο πολύ το έχει πιστέψει ο κάθε δήθεν οτι έχει όλα τα προσόντα και δεν έχει ανάγκη κανέναν, άλλο τόσο πιο επιθυμητός στα μάτια των αδαών φαινόταν. Οι κοπέλες αυτό το έλεγαν πάντα ''αυτοπεποίθηση''. Το μοντέλο το άντρα που είναι πρότυπο. Πιθανότατα μειωμένης αντίληψης, με λιγοστές σημαντικές επιτυχίες στη ζωή του και τεμπελάκος. Πάνω από όλα όμως πεπεισμένος οτι κατέχει τα αντίθετα.
Εσείς που ξέρετε, ξέρετε για ποιούς μιλάω.
Στις ταινίες οι ρόλοι αυτοί ανήκουν στους σταρ. Στην πραγματικότητα ανήκουν στη μετριότητα που μανιωδώς θέλουν να αποφύγουν. Και όμως καταφέρνουν να ξεγελούν κόσμο. Ίσως κόσμο που πιστεύει πολύ στις ταινίες. Όλων των ηλικιών.
Πρόσφατα σε μια συνομιλία με μια γυναίκα γύρω στα εξήντα, μου έδειξε σαν πρότυπο στην εργασία της -με κάποιο ομολουγουμένως θαυμασμό- έναν συνομήλικο της κυριούλη ο οποίος έκανε συνεχώς χοντρά αστεία και μιλούσε σε ανθρώπους, από τους οποίους επιθυμούσε εξυπηρέτηση, συνεχώς τζοχαδιασμένος και εριστικά. Το ίδιο και στους πελάτες του που αντιμετώπιζε σα να ήταν το πρώτο όνομα. Το είχε πιστέψει.
Ώστε λοιπόν έχει αποτέλεσμα;
Δυστυχώς ναι. Σε περιορισμένο κύκλο αλλά... Αν ακολουθήσεις το παραπάνω παράδειγμα δε θα έχεις σπουδαία επαγγελματική επιτυχία, πολλοί θα σε ειρωνεύονται πίσω από την πλάτη σου -καλή ώρα- αλλά κάποιος θα βρεθεί να σου δώσει αυτό που νομίζεις οτι αξίζεις... The choise is yours
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου